Momusklanken. Gedichten in 't Maastrichtsch, Nederlandsch en Fransch

[p. 23]

De braven ambachtsman.

Van jongs af aon wis^t ich te lieren,

't Mastreechter spreekwoord good te ieren:
‘Scheunmeker, hauw dich bij den leis,
Dat is et béste waste deis.’
Drum zulder niks van mich vernummen
Woe veur ich mich te hoeg moot stummen,
Me'ch wél uch zingeⁿ wie ich kaan
Noe van 'ne braven ambachtsmaan.

Déks huur ich links en rech^ts vertéllen:
Ich zou wel dit of dat ziin wéllen!
Want wie dat in de wereld geit,
Dao's niemand dee ze vak aonsteit.
Mer woe ich ouch héb rondgekeken
En alle staoteⁿ vergeleken,
Dee ich 't gelúkkigs^t neumeⁿ kaan
Dat is de braven ambachtsmaan.

[p. 24]

 

't Is Maondag, en de klok van zeven

 

Heet pas de oor nog aongegeven

 

Of heer begint zen week mét mood

 

En daadlik geit ze werrek good.

 

De Zondag zeuk^t heer door te bringen

 

Neet in de kroeg mét drank en zingen,

 

Mer wie dat gaans allein mer kaan

 

De gooie, braveⁿ ambachtsmaan.

 

 

 

De christendeúg^d wis^t heer sints jaoren

 

Aon ordelik plezeer te paoren;

 

En viert de Zondag wie em God

 

Heet veurgestéld in zi gebod.

 

Dan rús^t heer oet van al et wérken;

 

Me zuut em zi verzét bepérken

 

Tot vreúgde die em passeⁿ kaan,

 

Die van de braven ambachtsmaan.

 

 

 

Zen kamer, dat is zinen hiemel;

 

Heer vindt zich t'hoes in dat gewiemel

 

Van kinder die, gezond en fris,

 

Neet weteⁿ nog wat elend is,

 

Mer die 't gelúk al konneⁿ lezen

 

Op mooier heúr tevreie wezen,

 

Die altiid van heúm zéggeⁿ kaan:

 

Wat gooie, braven ambachtsmaan!

 

 

 

En es betaoldaag is verscheenen,

 

En 't geld wat heer wis^t te verdeenen,

 

Heúm klinkend dao weurd veurgetéld,

 

Geluift dat taan et hart em zwélt.

 

Daan is heer trots door de gedachte

 

Dat vrouw en kinder blij em wachteⁿ,

 

En eederein vertelleⁿ kaan:

 

't Is ene braven ambachtsmaan.

 

 

[p. 25]

 

Geluif^t mich, vrindeⁿ, laot ze praoten,

 

Die bluffers, die uch ander staoten

 

Beschriven es e paradiis!

 

Bepaold, die lui en ziin neet wiis.

 

't Gelúk tat zit neet bij de riken;

 

Es die ouch met hun duiteⁿ priken,

 

Dao's geine dee em weerd ziin kaan:

 

De gooie, braven ambachtsmaan!

 

 

 

Laurent Polis.