Momusklanken. Gedichten in 't Maastrichtsch, Nederlandsch en Fransch

[p. 15]

Laot klinkeⁿ de glazer.

Laot klinkeⁿ de glazer en schuimeⁿ de wiin,

laot al de plezeeren

us bliveⁿ regeeren,

zoe lang es eus harter geveulig nog ziin.

Dao lok^t us jao alles tot vreúgden en lach!

de blommeⁿ die bleuien,

de vrúchteⁿ die greuien,

de stareⁿ die glinstereⁿ blij in de nach^t.

Veur us schijnt de zon mét heúr straolende kroen,

en lachend belaoven

us lekker te laoven

de droeveⁿ die sapig zich kleureⁿ zoe schoen.

[p. 16]

 

Veur us, jao, dao zingeⁿ de vögel zoe zeut,

 

veur us ziin de lonken,

 

wie vurige vonken,

 

boe' meidsken heúr oug mét verleietig gleuit.

 

 

 

Woerum aon de vreúgde dan kiereⁿ de rúk?

 

God heet ze gegeven

 

veur us in et leven

 

es spiegel te deeneⁿ van 't hiemelsgelúk.

 

 

 

Woerum dan geslaof^d en zoe kneisetig kraank

 

gezúch^t en gekreten?

 

Nein, laot us geneeten

 

mét krollende zin en in lustigen daank.

 

 

 

Want 't leven is kort en getéld ziin eus daog:

 

Dao helpeⁿ gein klachten,

 

en mörgeⁿ dan wach^t en

 

dan grijnt al de gapende koul die us vraog^t.

 

 

 

Dus klink^t métte glazer, laot schuimeⁿ de wiin,

 

laot al de plezeeren

 

us bliveⁿ regeeren,

 

zoe lang es eus harter geveulig nog ziin.

 

 

 

G.D. Franquinet.