Momusklanken. Gedichten in 't Maastrichtsch, Nederlandsch en Fransch

(1883)–G.D. Franquinet– rechtenstatus



[pagina 13]
Chariteit. 'T is winter!... en nao danspartijen Comedies, fiesteⁿ, vol plezeer, Zuut me de rikeⁿ lústig rijen.... Wat scheelt hun snie of regeⁿweer! Wat zouwen zij van kauw toch klaogen, Ze ziin verwerremp, good gekleid, Ze húbben eteⁿ, wie z'et vraogen: Van elend ziin z'altiid bevrijd! Allein mer vreúg^d steit hun te wachten In die te korte winterdaog; 'T is mer 'nen droum, die winternachten, Woein me niks es blijdschap zaog!!
[pagina 14]
'T is winter!... en gei stúkske kolen Um op dee kauwen heerd te doen, Gei centche mie um broed te hoolen, Gei werrek mie... en geine loen! En kamer... nein! e schop van planken, En daak woe snie en wind door drink^t, In enen hook, drei kinder, kranken, Die 't doedzweit oppe veurkop hink^t.... En vast daoneven, haaf bevroren, Dao waak^t de vrouw die kritend zeet: ‘Wielang nog moot dee winter doren!? ‘Dat God mét us compassie heet. Geer rikeⁿ, kós^t geer mer ins weten De elend, die alwijl regeert, Wie mennig schúpsel kleier, eten, Get stokes en e béd mankeert.... Mét vreúgde zoudt geer wélleⁿ geven, De chariteit is toch zoe schoen! Want zij brink^t troes^t in 't minseⁿleven, En gief^t heinaomaols ieuw'ge loen! Laurent Polis.