Mastreechter veerskes

[p. 179]

En roes in den haor.

Ver waore same, en heùr lònke
Die keùrde mich mèt werme schiin.
Noets had heùr schoenheid zoe geblònke,
Dat kòs z' aon miin bewònd'ring zien.
Ouch wou ze zich noe straolend seere,
Mer daoveur stònd ze in beraod;
En wie ze vroog um keùs en raod,
Doe zag ich leis en lachenteere:
En roes mer in den haor,
E lechsken op den lippe,
En leefdevònk die glippe
Kump oet den öugskes klaor,
Dao kònste neet mèt feele
Men hart veur good te steele.

't Waos in den tiid dat zon en blomme
Hun touverije spreidde rònd,
Dat veer us tege ziin gekommen
En zich men hart gevange vònd.
Herinner dich, 't is korts geleije;
De droogs toen op dee zomerdaag
Gei bònt, gei goud of perelkraag,
En hads mer wat mich zou verleije:
En roes mer in den haor,
E lechsken op den lippe,
En leefdevònk die glippe
Kwaom oet den öugskes klaor,
Dao kòste neet mèt feele
Men hart veur good te steele.

[p. 180]

 

Boerum dan strikskes, flikskes, kante,

 

Boerum en prachtige paruur?

 

De glans van goud en diamante

 

Dee haolt neet bij den ougevuur.

 

De kleur'ge frisheid van den wange

 

Die heet den opschik neet vandoon,

 

Want dee, me keend, moot achterstoon

 

Veur wat allein ich wèl verlange:

 

En roes mer in den haor,

 

E lechsken op den lippe,

 

En leefdevònk die glippe

 

Kump oet den öugskes klaor,

 

Dao kònste neet mèt feele

 

Men hart veur good te steele.