Mastreechter veerskes

[p. 178]

Aon Clara.

De zon die zink en zuimp mèt goud de berreg;
Ze spiegelt in et water heùre glaans.
Et vögelke dat zinG ze slòmmerleedje,
En mùkskes zien ver speule rond in daans.

Kom, laover goon in d'aovendloch us baoie!
Keend, heller klop noe eusen harteslaag.
De leefde, wie de zie, die heet heùr tije;
Ze was en greuit bij 't mindre van den daag.