Mastreechter veerskes

[p. 168]

Oppe terukkoms van de tooniel-aofdeiling van kunst en vermaak, wie ze heur drei prijze te Gent had aofgehaold.

't Waos in de stad van Artevelde
Dat veur de priis gevochte woort.
Dao kaome wakker kampioene
Van wiid en breid, oet Zuid en Noord.
Mastreechter jonges ouch die hadde
Zich op dat veld van ier gestèld,
Woe Kuns et Smaak allein beslissen
En zaol'ge Vrei et veendel hèlt.

Wat waore ze vol hoop, eus jonges,
Den daag hun veur de striid bepaold!
Gei wank'len onder hun; ze waore
Door vreuger kampen al gestaold.
En toch, de kaans dee stònd zoe duuster
Dat twiif'le kòs de bèste mood;
Mer nein! hun hart dat kaant gei vreize;
Et luichent neet, 't Mastreechter blood!

Ze trooien op! Ao, wee kaan zèGGe
De touv'ring van hun kunsgeveul,
Wie sòmber klach de harter reurde,
Of 't lache klònk bij 't lùstig speul.
Me voolt in hun karakterschèld'ring
De straoling van en heilig vuur;
Ouch taol en hauwing en beweging,
't Waos alles leven en natuur.

[p. 169]

 

Triomf! ze zaogen in den ierste

 

Wie de bewond'ring wakker woort;

 

Ze zaoge wie, al mie getroffe,

 

Begeisterd waos aal wee hun hoort.

 

Triomf! wee zou van d'euverwinning

 

Hun nog betwiste 't ierbewiis?

 

De vollekstum die had gerope:

 

‘Zij ziin de meisters; hun de priis’!

 

 

 

En dich, Mastreech, geleefde mooier!

 

De zaogs, bezörg, den kinder nao,

 

Wie ze mèt vuur'ge kunsbezieling

 

Aon zwoere kamp zich waogde dao.

 

Ze komme noe, bekroend, umluusterd

 

Mètten dreidobb'le louwerkraans;

 

Zuug trots op hun, Zij zijn Dich weerdig;

 

Den staar die straolt weer nuie glaans.

 

 

 

25 Meert 1889.