Mastreechter veerskes

[p. 161]

Touverkraans.

Wis ich wat de vögel zinge,
Es de zon
't Zomerleve deit ontspringe
Wie en bron!

Wis ich wat et windje fluustert,
Es et um
't Blömke roesch wat geere luustert
Nao die stum!

Wis ich wat de stare zèGGe,
Es hun leech
Door 't geheim van struuk en hègge
Zich beweeg!

Ao, die klaanke! - perels, eve
Riik in glaans, -
Daovaan zou 'ne kraans ich weve,
Touverkraans.

En em um den hertje hange,
Meidske leef,
Zeker daan dat 't trin gevangen
Altiid bleef.