Mastreechter veerskes

[p. 160]

November.

November is tao mèt ze kêielik grijne;
De loch die is griis en de wind dee is vrie;
Et daagleech tat spooit zich um kort mer te schijnen
En wolke die dreige mèt flökskes van snie.

Veurbij is den tiid, wie de zon heùre zegen
In goud aon de velder zoe rikelik brach,
Wie alles wat leefde dat lachde heùr tege,
De lach van en broed nao en houweliksnach.

Boe ziin noe de vinke, de mieskes, de merels,
Die zingend en springend, van lùstigheid zaat,
Zich laofden en drònke de glinstrende perels,
Die 's mörreges beefden aon blom en aon blaad?

Gei goud mie in 't veld, geine zaank is gebleve,
De blajer die valle verdord van de buim;
En veer dan, ver vraoge, trùkzeende op eus leve:
Boe ziin noe eus vreugjaor, eus zonnige druim?

1 November 1885.