|
| |
| |
| |
Mooijers keuke.
Wee dink van uch neet mèt gelùk
Wie veer zoe lùstig en zoe jònk
De gaansen daag gesprings, geloups,
Et waos mer speule, danse;
En daan, mèt hònger es e peerd,
Wie kòste veer neet schranse.
Ver speùlde toen ouch alles in;
Me mòs jao krachte winne.
Et kòs zoe hèl ziin es 'ne stein
Wie sòkker gòng dat binne.
De goddeloeze dee kraog niks
Want eus taleur woort leeg gelek,
Doch naoderhand verluis zich tat,
De keel die geit aon 't reutele,
De tan die wèlle neet; de maog
Weurd lestig mèt ze preutele.
De bèste braödjes en pastij
Wie fiin van smaak en reuke,
Dat allemaol, dat smaak neet mie
Wie vreuger mooijers keuke.
| |
| |
Jao, leeste vrun, van mooijers pot
Dao woort niks aofgeweze.
Wie zou et ouch; dao waos veur us
Toch beter niks te keeze.
De preekhier dee waos good gesmeerd
En kraog me Zondagsmörges
E stumpke leverweurs debij
Dan waos me blij wie nörges.
's Middags den hùtspot nao bouillon
Dao kòs me toch neet zònder,
Eerdappele mèt sop gestaof,
Me had ouch wel e rindsgebrood,
En kallefschijf of neerke;
En aote dan de kinder good
Dan lachde peer en meerke.
Van tiid tot tiid en vètte hin
Dat woort ouch al genomme,
En geere zaog m'e kuukske maals
Mer wat van vleis us mooijer ouch
Wou koke, brooije, staove,
Waos niks wat us, wie bùfflamood
En kaom dee gooije verkestiid,
Es us de kauw wel bubbele doog,
Bij d'ierste wintervlaoge,
Dan woort in eeder hoes geslag;
Ver sprònge wie de rinder,
Want verkesvleis das gooije kos
| |
| |
Jao, dink mer ins aon de sacijs,
Gedrêid wie köningskroene,
Aon zoermoos mèt e stùksk' oet' zaait,
Aon schink mèt dikke boene.
Mich tunks, ich ruuk noe nog van hei
De braodweurs zich verraoje;
Ich huur al kritschlen op het vuur
Jao, zelfs op magerdaog, dan had
Me wel ins lekker snepkes,
Wie stokvès mèt get mèlk, kavetsch,
En kraog der dan ins veur 'ne kier
Dan waort geer jao zoe blij dat geer
Dao kaom ouch wel get labberdaon,
En raar, hiel raar, e sneukske;
Dee kos veur kinder waos te deur
Me had ouch wel, van tiid tot tiid
En vlaoi van aöf of proeme,
Of bokeskook mèt schroep terop,
Ich zou uch nog van andre kos
Noe hei wel kònne spreke,
Wie lever, huitkies, fricadel
Good mèt beschuut bestreke;
Meelpap of mèlleksop, boe me
Veùl sòkker mòs in reuren
Of wel e kumpke fluitert, of
| |
| |
Riespap! mèt sòkker en kaneel,
Mèr good, stiif, dik gebònde
Dao kòs veur kinder jummers noets
Ouch in den hiemel, jao, dao weurd,
Riespap mèt zèlv're lepels bij
En eijerkook, verweenebroed,
Laot us dat neet vergete,
En spek mèt eijer in de pan
Dat waos jao 't lekkerst' ete.
Wie hoort men uch neet van plezeer
En blijdschap lache, schrieuwe,
Es spekkook oppe taofel kaom;
Dan lekde geer eur kiewwe.
Jê, leeste vrun, boe is deen tiid?
Me had gein zörg, me waos gezònd,
Me had zoe'n kleur'ge wange.
Men aot zich toen zoe dik en rònd
Dat dèks de kneùp us sprònge,
En mooijer nêide die weer aon,
Ie veer nao schaol tou gònge.
Nao schaol! Al speulenteere gòng
En spròng me langs de stòppe,
En dee get centjes had, dee mòs
Aon 't kraömken iers get snòppe.
Dan koch er zich get oliekeuk,
Of babbeleers, of waffele,
Of wel get fruit, wie misp'le, neut
Of priesters, pere, apple.
| |
| |
Wat fruit, die apple! Op eus broed
Get appelmoos mèt krente,
Dat waos jao wie en tartepom
Boe get van apple woort gemaak
Van appleprùl en spreek ich neet
Dee kos waos oet de mode.
Zeet, leeste vrun, ich hùb tao noe
Wa'ch hoop dat geer wel mèt plezeer
Ver ziin jao al'maol keend gewees
En, wie ger ouch maag dinke,
Et is de zeutste, schoenste tiid
Dee us et lot kòs schinke.
Allengskes weurd me groet; me kump
En tèlt mèt in de wereld,
Den eine mie, den andere minder
Op groete diners komp geer al;
Op fies, verjaorsdaag, houwelik;
Me wèt uch tao, mèt vreemde saus,
Et is de genre: franse kos
Mèt al'maol franse naome.
Me drùk ze zellefs op en liis,
Men it daovan, mer wat et is
Dat kaan me soms neet weite.
| |
| |
Geluif mich ins: Mastreechter kos
Dee smaak us nog et bèste,
Gelùkkig dee em hùbbe kòn
Gelùkkig dee van 't kinderhart
Veur dee zen oug dao spiegelt zich
Den tiid van vreuger jaore;
Dee geit ze leve dèks ins nao
Mèt dankbaar hartgeveule,
Dee zuut zich taan es keend weer trùk,
Dan schijnt em mooijers leefde touw,
Er geit tao troes in zeuke;
Er dink aon alles, alles, weer,
Er dink aon mooijers keuke.
|
|
Auteursrecht onbekend