Mastreechter veerskes

[p. 93]

Naojaor.

't Is naojaor, en de blajer valle,
't Is kaal en tristig rontelum;
Me huurt ouch geine zaank mie schalle,
Gein vogelstum.

't Is naojaor, en de buim die winken
Onnudig op et zomerweer;
Dat vlùch, en blomme zùchte, zinke
Versloeierd neer.

't Is naojaor, en de win die roeschen
En wêijen alles, alles weeg;
De lèste werrem straole toesche
Mèt 't winterleech.

't Is naojaor, en, wie lichte flökskes,
Zoe langzaam drive door de loch
De toene van de aovendklökskes,
Zoe dreuvig nog.

't Is naojaor, en door veld en straote
Zwerf ich, zoe tristig es et kon,
Want zij, ze heet mich ouch verlaote
Men leveszon.

1866.