Mastreechter veerskes(1924)–G.D. Franquinet– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 84] [p. 84] Et regent. Et regent, et regent! Das God dee dat schik. Et veld is gezegend, Et veld is verkwik. 't Waos tiid; want ze gleuide, De zon; en de noed Dee dròng en dee greuide, Erbermeliik groet. De vrùchte die lachde Wie vreuger neet aon; Ze hòngen en smachde Nao'n hiemelse traon. De blomme die lete Hun köpkes gebök; Et waos of ze krete Door elend gestök. En dreuvig, dao stònte De weije verbraand; De bieste die vònte Niks ònder den taand. Mê 't regent, et regent! De loch is verkwik, Et veld is gezegend; Das God dee dat schik. En alles dat reurt zich, En alles herleef, Et graas dat herkleurt zich, En 't spierke dat beef. [pagina 85] [p. 85] En lùstig weer klatere Door bos en door wei De beekskes, en schatere De vögelkes blij. De boer, dee ze kore, Verdruug en verlet, Al meinde verlore, Dee zuut et gered. D'rum is er te vreije Zen hart opgekwik; Er los in gebeije Zen vreùgden en sprik: ‘Et regent, et regent! Den ougs dee waos kraank; Mer God em noe zegent, Aon God eusen daank.’ Vorige Volgende