Mastreechter veerskes

[p. 86]

Vervloge leefde.

Van wie ze hadde zich gekind
Waos et en leefde zònder ind
Die riiklik kroene zou hun sameleve.
Ze druimde daovan vreug en laat;
Mer vaajer staok 'ne stek in 't raad,
En wou ze heùm neet geve,

Want zij had geld en heer had niks
Es gooje wèl en errem fiks;
Mer zij belaofde heùm gans vas en heilig,
Dat, wie ouch vaajer raoze zou,
Heùr leefde heùm zou blive trouw
En in dee störrem veilig.

------------

Noe kaom er trùk oet 't vreemde laand,
En stònd dao aon de berregraand,
Van boe er in de veerte zaog den tore,
Door auwerdom mèt mos bedèk,
Van 't dörp dat achter boum en hèk
Zich schuilde, wie verlore.

De loch die waos vol geùr en klaank
Van blommen en van vogelzaank,
'Ne gouwe schiin dee seerde berg en velder,
En in die blijdschap rontelum
Dao zòng zen hart; en ouch zen stum
Die schalde lùstig, helder.

[p. 87]

 

Mer wie'r et dörrep in wou goon

 

Doe zaog er ene vrund dao stoon,

 

Mèt wee er dèks waos op en aof gegange.

 

Zen ierste vraog die waos: ‘En zij?’

 

Mèr dee bezaog 'm mèt medelij:

 

‘Die heet tich vaals bestange,

 

 

 

Want zuug: ze waos et wachte meui;

 

Ze wou heùr frisse jaorebleui

 

Versloeierings en dor neet zien verwêije.

 

Truus tich! Vergeet wee dich vergaot,

 

Dao ziin ers nog van gooie staot

 

Dee dich wel geere hêije’.

 

 

 

Getrouwd! Wie er dees weùrd mer hoort,

 

Doe woort er bleik; er spraok gei woord,

 

Niks waos tao mie wat nog zen ouge vroge;

 

Er kierden um, de weeg weer trùk;

 

De gouwe droum van et gelùk,

 

Deen droum dee waos vervloge.