Mastreechter veerskes

[p. 55]

Zaatmansklap.

Et waos al 's aovends laat;
Tien oore had de kleppermaan gerope,
Doe kaom ich langs en kroeg; dao waos de deur nog ope;
Mer jus in 't ougenblik, doe kaom deroet gekrope
Pie der Duvel, wie'n kartouw zoe zaat.

Ich hoort em hel op praote,
Terwijl er schuivers maakde langs te straote.
Ich dach, de zuls em laote
Veur dich goon
En hure wat er zeet. - Zoe gezag, zoe gedoon.

Er had et tege de maon
Dee blonk met volle leech al oppe starebaon.
Er spraok em aon:
‘Doe gele vent daobove!
De steis tao wie en schijf, en zèGs gei woord.
Nogtans de gaaps nog erger es 'ne bekkersove.
Ich wou dat ich den taol ins hoort.

‘Hê, vrundschap, hê, wat steiste dich dao te vervele!
Kom aof en drink mèt mich en haaf,
Kom, ich tracteer dich braaf.
Wat kaan et tich verschele
Dast'in den duuster us heij lies op straot;
De kòns us toch neet miejer kùlle
Es euse gooie Raod,
Dee euver gaas wèt honderd oet te lùlle,
En toch toch us gief gei leech
Es tich ins par hasard moos schijnen in Mastreech.

[p. 56]

 

‘De zèGs niks! Biste koed dat ich zoe los wèl spreke

 

Van eusen achbre Raod?

 

't Is mögelik, de bis daotouw in staot,

 

Want dich hèbs ouch wie heùr den nùkken en den streke.

 

 

 

‘Mer nein! den ouge stoon zoe wigelwagel ope;

 

En woe ich gaon of staon,

 

Dao zuuste mich zoe grijneteeren aon.

 

Kerel, doe bis bezope!

 

Dat zeen ich noe; de hèbs e ferrem stùksken op.

 

Ich wèd, et duzelt tich in dine kop.

 

 

 

Ha, ha! de kòns den drank nog neet verdrage;

 

Zuug mich ins, ich bin neet zoe gauw verslage;

 

Ich zeen dat alles drêit, en toch staon ich allein

 

Nog ferrem op men bein.

 

 

 

‘Mer loup, de meins al veùl te waoge

 

Mèt alle maonds ins vol te ziin,

 

Doe stomme vent, ich bin et alle daoge,

 

Dat heit ich iers ene kerel ziin.’

 

 

 

En met tie weùrd laog dee fameuse kerel,

 

Die jeneversmerel,

 

Zoe lanG es er gewasse waos, in de geut.

 

Ich leet em dao; dat bèd dat waos em zeut.

 

 

 

November 1863.