Mastreechter veerskes

[p. 49]

Meidske, alderleefste meidske!

Meidske, alderleefste meidske,
Es ich tich den leefde vraog,
Boerum mich altiid verstoete,
Boerum mich altijd geplaog?

Boerum spreke toch den lippe
Neet einstùmmig mèt ten hart?
Boerum, tegen de geveule,
Maakste mich et leve zwart?

Zeen ich neet den leefde blinken
Oet den öugskes, zeut en klaor;
Veul ich neet aon 't hendjes beve
Dat zich reurt den hartesnaor?

Meidske, alderleefste meidske,
Hauw dus neet de jaowoord trùk;
Dink, de bis veur mich verschenen
Es de staar van et gelùk.

Laot dus mer die vaalse scheemte
Die den tong gekloesterd heel,
Zuug neet koed es ich e puuntje
Van den roezelippe steel.

Augustus 1863.