Mastreechter veerskes

[p. 50]

In de maoneschiin.

Leefste keend, de aovendgeùrkes
Lokken us nao veld en wei;
Zuug, wie schoen de steerkes kiken
En us winke, leef en blij.
't Windje speùlt en smit zen puuntjes
Door den haor, wie zij zoe fiin;
Och! wat is et lekker wand'le
's Aovends in de maoneschiin!

Jao, de maon dee steit aon hiemel
En er blink us lachend touw;
Bij zen zèlv're straole zweer ich
Tich en ieuw'ge leefd' en trouw.
Zou dan ouch al 't ònweer dond're
Toch dan altiid blijfste miin;
Och! wat is et lekker wand'le
's Aovends in de maoneschiin!

Kom, de huurs zoe geere zinge
't Nachtegaölken in et bos;
Kom, ich lei dich, zeuten Ingel,
Door de weeg van 't zachste mos.
Niemand stöört us, en ver zùlle
Allein mèt eus leefde ziin;
Och! wat is et lekker wand'le
's Aovends in de maoneschiin!

September 1863.