Mastreechter veerskes

[p. 48]

Kos et toch altiid zoe blive!

De zon is zoe lekker, gei bleedje wat beef,
Gein rimpels op 't beekske ze drive;
De vögelkes zingen en 't veld is zoe leef;
Ao! Kòs et toch altiid zoe blive!

Es fönkelt in glazer de schuimende wiin
En lùstig gedachte zich wrive,
Dan straolt et plezeer zene lokkende schiin;
Ao! Kòs et toch altiid zoe blive!

Wie zeut is de loch in en zomerse nach,
Gein wolken aon hiemel die drive,
De stare die knikke zoe leefderig zach;
Ao! Kòs et toch altiid zoe blive!

Men leesten is jònk en heùr oùgskes ziin blouw;
Gein pen kaan heùr schoenheid beschrive,
Heùr hart is veur mich, en ich bin heùr zoe trouw;
Ao! Kòs et toch altiid zoe blive!

1 Augustus 1863.