Mastreechter veerskes

[p. 46]

Ver zien us weer.

Es veer verlaote stad en laand,
Gedreve door et lot zen haand,
En vrun en auwers, gaans bedrùk,
Us winse zegen en gelùk,
Dan wijs de hoop in gouwe leech
Us in de toukoms beter weeg,
En zegge veer:
Ver zien us weer!

Es, bij et jaorgetiid wat drêit,
De geùr'ge roeseblom verwêit,
En heùre schiin de zon us kort,
En blajer valle neer, verdord,
Es 't vögelke, ie 't zuidwaarts kiert,
Us zene lèste zaank veriert,
Dan roope veer:
Ver zien us weer!

En es op euse levesstroum
De jònkheit nao et land van droum
Ze vlùchtig bootje zeile liet,
En zij us veur altiid verliet,
Dan zien die vlùch ver dreuvig aon,
Dan perelt in eus oug en traon,
En vraoge veer:
Zien veer dich weer?

[p. 47]

 

En es dan aofgedrêid aon 't ind

 

Eus levesgare zich bevind,

 

En d'onverbeib're doed us wink

 

Bij 't snakke van familiekrink,

 

Dan deit tie leefden us nog good,

 

En d'oug tot God, mèt zach gemood,

 

Dan staam'le veer:

 

Ver zien us weer!

 

 

 

23 Juli 1863.