Mastreechter veerskes

[p. 39]

Et kameneerke.

Dao waos e kameneerke, Truike,
Dat wou zoe geere trouwe goon.
- En eeder preuf ins van dat nuike;
't Is vreug of laat, das ònderdoon. -
Mer wie zich noe get goods gegeve?
Dat maolde Truiken in de kop;
Want in et houw'lik smaal te leve,
Dee wêijer gong bij heur neet op.

Woe neet is enen haos te vange,
Dao ziin de vrijers drommels raar.
Eus Truike leet de lip zoe hange
Dat heùr mevrouw dat woort gewaar.
Die dach: wat maag eus Truike plaoge?
En vroog heùr: ‘Zèk, wat is et daan?’
- ‘Mevrouw, ich wèl me leid neet klaoge,
Mê... 'ch hêi zoe geeren ene maan!’

‘Ao’ - zag mevrouw - ‘das lich te vinde,
Dee wins is dèks te gauw vervùld;
Mer laot tich oppe mouw niks binde,
Want anders weurste mer gekùld.
Op twintig gùlle kaanste tèlle,
Die zèt ich tich es broedschat tou;
Mer geere zou ich kinne wèlle
Wee dine maan dan weerde zou.’

[p. 40]

 

Et meidske waos van vreùg wie drònke;

 

Den daag waos nog neet um, of blij

 

En trots, dao kaom ze mèt em prònke:

 

‘Mevrouw, zeet mene leeste hei.’

 

Dao stond e keelke, e mager schrenske,

 

Stiif, plòmp, en roed van haor!

 

't Waos veur te lache, zoe en henske,

 

Dat neet ins rech gewasse waor.

 

 

 

‘Foi!’ - zag mevrouw - ‘onnuuzel Truike,

 

Is dat veur dich noe ene maan;

 

Ich weit neet wie e nugger vruike

 

In zoe get zich verleeve kaan.’

 

Et kameneerke kòs neet zwigen

 

En zag, zoe sneppig wie 'n sprieuw:

 

‘Wat is dan ouch veùl raars te krige,

 

Veur twintig gùllen in dees ieuw.’

 

 

 

Februari 1863.