|
| |
| |
| |
Kinderspeulkes.
Ich wèl uch noe ins onderhauwe
Van dee gooijen auwen tiid
Wie kinder van de kindsplezeerkes
Altiid naome hun profiit.
Ich wèl uch mer ins rappeleere
Wie et vreuger waos gestèld,
Wie geer en ich op Vriithof speùlde,
Es koejonges, lùstig, wèld.
De Vriithof! Aoh! dao waos 't plezeerig;
't Waos de stad heùr kinderplaots;
Dao zaog me gaanse bende zwieren
Onder veùl geschrieuws, geraos.
Dao waos gein kwestie toen van deenders,
Niemand joog us tao eweg;
Et waos vrijriiks, veer waore meister
Volgens auwd verkrege rech.
Ger zult et uch nog wel herdinke
Wie ver, haand aon haand, op zij,
Zoe'n zwinke trokke dat ers rolden
Eeder kier e stùk of drei.
Ver speùlde dao naoluiperke, of
Ein, twie, drei de veeërheuk,
En waore 's aovends zoe meui dat ver
Koelik veulde mie eus kneuk.
Zèkt, wèt ger nog, Mastreechteneere,
Wie der mètte balie stoot,
En mèt de kanneklitse rolde
Of in kuilkes huive schoot?
| |
| |
Ger dacht toen neet aon later zörge,
Dat waos van knòppers te verleere,
Want dat doog verduvels pijn.
Et dopspeul, dat waos nog e kenske!
't Hakke, dat waos iers plezeer!
Ouch lierde me get was trop smeeren
Dèks gòng den dop wel bigé loupe,
Mer wat waos men ouch weer trots,
Wienie me metten dop kòs make
Zeve peelen en ein klots.
Ver hadden ouch nog ander speùlkes
Wie der allemaol wel wèt;
Ver sprónge dèks op bògchelpeerdje
Das e soort wie kêifke vèt.
Ver kòste good op stelte loupe,
Wie de auwe, zonder vreis,
En es ver dèks gendermke speùlde
Gaof me niks um wind of bijs.
Es einige Boeide baal in 't heutje
Mèt hun mùtsen op en rij,
Dan worpen and'ren op magou're
Mètten dikste stein op zij.
Hei waoren ers die speùlde fletse,
In e kuilke, oppe straot,
En dao waos flitsboer mèt zen jonges
Die vermaakde zich cordaot.
| |
| |
Ver hadde zellefs veur te tèlle
- Zònder dat hei weurt gestòf -
En taol die niemand kòs begriipe:
Ouch had me schoen geseerd' altaörkes
Aoh! dat hêi der mote zien!
Ver speùlde zellefs ouch processie
Mèt en humm' es rokkeliin.
En waos et tiid van 't keversvange,
Es me meuleneers dan vònt,
Wat waos me blij; want, neet wie zukers,
Vloge die, wie'n meule rònd.
Ver heele vinkskes, neet veur 't zinge,
Mer ver lierde z' oppe krùk,
Dat bieske vloog tot oppe daker,
Flùdde me, dan kaom et trùk.
Ouch had men ùrges in de kelder
Ein'ge jong konijns gezat;
Dat rook neet lekker, mer wat vreùgden
En es et kèrmes waos, dan hóng men
Oppe straot en groete kroen;
Of ene maan woort opgelaote;
Eederein dee vònt tat schoen!
Ver gònge 's aoves d'rònder springe,
Danse, zinge: rei al oet;
En woort men in de krink gekoze,
Puunde veer eus kinderbroed.
| |
| |
De Kèrmisdaog! dat waore fieste
Veur den ech Mastreechter jong;
Wat waor er lùstig, wèld en bretsig
Es er nao et eike sprong;
Of es er had den haon geslage,
Of es er trok en eend, gezete
Wie'ne Bacchus op en ton.
Zeet, leefste vrun, zoe speùlde toen de
Kinder in den auwen tiid.
Ger wèt nog good wie me toen leefde
Zònder haat en zònder niid.
Me brag veuraal zen kinderjaore
Door in blijdschap en in vreùg,
En toch, men is al groet gewoorden
In fatsoen en ier en deùg.
Wie zuut et noe oet mètte kinder?
Mètte speùlkes is 't gedoon;
Dat schaomp zich noe van oppe straote
Ze plezeer te numme goon.
In vreuger tiid waos riik en errem,
Mer, foi! alwijl ziin convenances:
‘Kinder! hawt dan eure staot.’
Zoe weurd van vreug aof aon de kinder
Al den hoevaard ingepreek;
Dat maag zich niks mie permitteere,
Neet de kleinste kinderstreek.
| |
| |
Dat geit gekleid wie modeprintjes,
En is men ouch neet riik bemiddeld
Dreug et keend dan toch de schiin.
Mer vreuger kraog me jes en breukskes
Oet auw rök of stùk karrik,
En oet Papa zen broelofspùlle
Woort 't Communiepak geflik.
Wie geit et veerder mètte jònkheid?
Koelik is tat viiftien jaor,
Of tat wèlt eine knievel hùbbe,
Verf zich dan zen duvelshaor.
Dat zeet tan bah! op kinderspeùlkes;
Dat is get wat hun verveelt;
Dat snijdt de kaas, dat hèt zich hierkes,
Dat is gruuts en ingebeeld.
Dat geit alwijl nao koffihoezer,
Zuut neet op e groet verteer;
Dat speùlt tao biljart of mèt kaarte,
Drink plemant zen gleeskes beer.
Es vreuger veer zoe get riskeerde,
Kaom us gauw den hospes veur:
‘Gaot, junkskes, speùlt get mètte huive’
En er zat us aon de deur.
Mer 't is alwijl zoe aongenòmme!
D'auwers ziin daomèt content,
En geve hun veur trein te make
| |
| |
De wereld geit veuroet, dat zuut me,
Dat is klaor wie twiemaol twie;
Me kaan wel zèGGe mettet spreekwoord:
‘Nein, dao zien gein kinder mie.’
|
|
Auteursrecht onbekend