Mastreechter veerskes

[p. 28]

Aon Professor Gr.

Boe ziin die vervloge jaore,
Wie ver dèks te same waore,
Einsgeveulig, Bood verstaand
Heelen in de vrundschapsband;

Wie ver euver lèttre, kunste,
Euver wetenschap heùr gunste,
Euver minsegeis z'n krach
Same deilden eus gedach;

Wie ver dèks Mastreech zen glorie,
Zaoge blinken in d'historie
En eus leefde mennigmaol
Schònken aon eus zeute taol.

Niks waos toen mich, dat is zeker,
Zeuter es dee vreùgdebeker,
Dee ver blijgemeuig, trouw,
Smaakde totte bojem touw.

Ander zörge, ander tije
Hùbben us noe mie gescheije,
Mer toch zweef noe nog altiid
Veur men oug dee schoenen tiid.

Daorum wèl ich, tot gedinke,
Noe e veers, wie klein ouch, schinken
Aon de vrund, dee, wat mich spit,
Mich misschiens te lang vergit.

Aprèl 1862.