Mastreechter veerskes

(1924)–G.D. Franquinet– rechtenstatus



[pagina 27]
Op en krenkde van me zeuntje. Zouste dan zoe vreug al scheije, Oet et leven weggerùk, Wie e ruuske veur ze bleuije Van de steel weurt aofgeplùk! Wie e leechske, ier 't flikkert, Door de wind weurt oetgewêid! Wie e kore door de vögel Opgepik zoe oetgezêid! Nein, de hoop, dee zeuren ingel, Zuut noe op eus dreufheid neer; Boven 't bèdje, boeste sukkels, Daolt er op zen zwaoneveer. Jao, de zuus em veur dich zweve Mèt ze blond gekroeseld haor, Want de möndje lach em tegen En den öugskes weurde klaor. Aprèl 1862.