De blijde kruisvaart

[p. 177]

Hoofdstuk XXXVIII.

Deze sektor was zoo geriefelijk ingericht!

De jongens hokten er in gemetselde schuilloodsen.

't Leken villa's, groot en ruim en licht, met een deurtje dat schreeuwde op de verroeste scharnieren. Spitsvondige kerels hadden op al die hokjes namen geschilderd, en men las er geestigheden in dezen aard: In Vaders Vest. - De Zingende Molens. - De Zakkenvullers. - In 't Vaderland. - Nooit gerust - De Vlaamsche Leeuw. - Of ernstiger: Durendal. - Klokke Roeland. - Jan Breydel en Pieter de Coninck!

Daarlangs was het één groene stilte van onkruid, waartusschen de houten kruisjes der gesneuvelden oprezen hier en daar.

Onbekende makkers onderhielden de verspreide grafterpjes, en ze kweten zich met liefde en toewijding van hun taak.

Hier konden de jongens nu eens gerust hun hart ophalen. Van 's morgens vroeg gingen zij uit hengelen in 't kanaal of op de overstroomde meerschen. Ze vingen ook al eens een haasje in een strop of scho-

[p. 178]

ten tusschen licht en donker een waterhoentje waarop de mannen van de voorposten dan patroeljeerden, 's nachts. Er vielen daar dan ook minder zakskens te vullen. Men sprak nog enkel van offensieve krijgsbewegingen. Broesiloff sloeg onherstelbare bressen in 't vijandelijk Oostelijk front en de Oostenrijkers lieten kanonnen en mortieren in den steek. En op die vluchtende krijgsscharen in, sabelden de kozakken. Reeds was Lemberg gedeeltelijk omsingeld.

In den Balkan ook kwam er kentering en in Westelijk Europa werd een Fransch-Engelsch offensief op touw gezet. De duitsche kroonprins deed zijn legerkorpsen te pletter loopen op de forten van Douaumont, Fleury, Vaux. En nu gingen de gezamenlijke troepen der Franschen en Britten op hun beurt aan 't beuken.

Een kwestie van dagen en Tommy Atkins dronk zijn grogje te Combles wijl de zoewaven en Senegaleezen met de meisjes van Péronne uit vrijen gingen!

En de Belgen?

- Antwerpen, juichte de Rik.

- Gent, schalde 't Stropke.

- Thuis! zongen allen.