De blijde kruisvaart

[p. 22]

Hoofdstuk V.

De dag zeeg als een weldaad over de aarde neer. Wat konden de jongens al meer verlangen, dan eenige vergulde, schoone dagen? En 't seizoen viel mee!

Gul en mild stuikte de zon door spleten en vensters. Buiten twitterden vogels. De blijde stemming der natuur verrukte de soldaten. 't Brood was verorberd, de koffie uitgeslurpt. Nu zou de dag eerst voor goed beginnen. De liederen klonken uit volle borst en dempten het geroezemoes van schuifelende voeten en bezige handen. De geweren werden opgepoetst, de bajonetten geblonken, het lederwerk werd ingevet.

Een dagbladventer kwam toeterend binnen. Van alle kanten zwermden de kooplustigen toe.

Bedrijvig bestelde de krantenjongen. Toen kwam er wat kalmte. Nieuwsgierige aangezichten keken achter de opengevouwen kranten op.

De Rik had ook een dagblad gekocht. Hij las met luider stemme. Naast hem verbroederden de Drup, de Voddetromp, de Spion en konsoorten. Ze waren heel en al aandacht. 't Groote offensief woedde hardnekkig in Champagne. De Entente zegepraalde... schijnbaar.

[p. 23]

En toen de Rik nog eens herhaalde, naar den tekst van 't uitgevlakt officieel bericht:

- 20.000 krijgsgevangenen, en 120 kanonnen veroverd, mannen! dan was 't een losbarsting van blijdschap, die als een aanslag van trompetten jubelde.

Al gauw zat de bloem van het Schipperskwartier in strategische opmarschen verward. Een ieder wist het fijne van Joffre's taktiek.

- Ik weet wat ze zinnens zijn, zei de Drup. De Franschen breken door in Champagne, de Engelschen te Loos en te Diksmuide, en de Duitschers...

- Die gaan hun voeten wasschen met 'nen stok, spotte de Rik. 't Zal nog zoo grif niet gaan, hoor, vervolgde hij. De Duitschers zijn ook niet van gisteren!

- Bah! bah!... ze ze... zullen d'r op troeven, met de... de... de soixante-quinze! hakkelde de Spion, en wij... wij zetten dee... dees reis heel de zee open dat... dat... ze wegspoelen!

Al de omstanders lachten.

Aangemoedigd, ging de Spion voort met orakelen:

- In Rusland zullen ze in 't wintergetij met bevrozen voeten zitten, en... dan... dan... komen de kozakken ze...

- vangen met zout op hunnen steert! onderbrak de Rik.

- Neen... neen, zei de Spion, met een plotse vlam in de oogen, om ze, aa... aan hun lansen te rijgen!

- Als 't maar waar is, riep er een uit den hoop, ongeloovig.

[p. 24]

- Als 't maar wààr... wààr is? stotterde de Spion gramstorig! Na... Napoleon, dat was... was nog 'n ander bieken, en toch... is de vent moe... moeten gaan loopen. En 't sneeuwde zoo nijg dat... dat de peerden er niet... niet door konden. Nu gij!

- Als 't zoo voort gaat zijn we met Nieuwjaar thuis! meende de Bloedpens.

De zitting werd opgeheven. Eenige betweters bleven nog napraten, maar de meeste soldaten dropen af. 't Vooruitzicht misschien binnen drie maand thuis te zijn, maakte de kerels dol van vreugde. Wie weet? De oorlog kon spoediger zijn beslag krijgen dan men zich wel inbeeldde! Dagelijks brachten de nieuwsbladen berichten omtrent de uitputting der Centralen, den hongersnood in Berlijn, den opstand in Hongarije. Het Rijngoud was nog maar wat wagneriaansche klink-klank, terwijl ten onzent, de goudstukjes uit de wollen kousen en de hanebalken getooverd werden!

O! mocht het dan toch waar zijn, eindelijk weer eens moeder, vader, vrouw of kinders te omhelzen na zoo bitter een afwezigheid...

Eén zette een lied in, en als een vuurken woei het over, van mond tot mond...

- Silence!

De ‘sergeant du jour’ stormde binnen, een bundel papieren onder den arm.

- Silence! riep hij een tweede maal. Maar de

[p. 25]

jongens hoorden 't niet en de sergeant sprong woedend op een houten bankje, lei zijn papieren neer, en de handen als een hoorn aan den mond, schreeuwde hij een laatste maal:

- Silence!

Stilte. Vierhonderd gesperde kijkers ondervraagden hem.

- A dix heures, dans les rangs, pour le bain! beval hij. Bewust van zijn macht, raapte hij zijn lijvigen bundel papieren weer op en vertrok.

- Wat heeft hij gezegd? vroeg de Drup, die geen woord Fransch verstond en bovendien hardhoorig was.

- Dat-ie musschen gaat vangen men 'nen wekker, lachte de Rik. Waarop heel 't gezelschap 't uitschaterde en zich gereed maakte voor 't bad.