Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 634]

Liedeken.

Op die wijse: Der Philistenen stam, quam.

ALtijt u Ouders raet, vaet,
Die nimmermeer verlaet,
Want het is Godts begheren:
Dat Kinderen altijt
Soecken subijt,
Met alle vlijt
Haer Ouderen te eeren,
Hier in sorghvuldigh zijt.

Een eerbaer wel ghezint, kint,

Altijt zijn Ouders mint,
En soeckt tot allen stonden
Met ghehoorsaemer daedt,

[p. 635]

 

In rechter graedt,

 

Vroegh ende spaedt,

 

Altijt te zijn bevonden,

 

Waer dat het heenen gaet.

 

 

 

Rust u naerstigh in 't goe, toe,

 

Draeght u vroom in't ghemoe,

 

Op dat ghy t'gheenen tijden

 

V Ouders wert rebel,

 

Maer voeght u snel,

 

Na haer bevel,

 

Laet alle boosheyt glijden,

 

So naeckt u gheen ghequel.

 

 

 

Tot deught wilt als de goen, spoen,

 

In al u werck, en doen,

 

Op dat ghy mooght behaghen

 

V Schepper, Godt, en Heer,

 

Na zijn begheer,

 

Oock in zijn Leer

 

Wandelen al u daghen,

 

Tot zijn lof, prijs, en eer.

[p. 636]

 

Ist dat ghy 't quaedt met lust, blust,

 

En u tot goedt-doen rust,

 

So sal u Godt van boven,

 

(Als een helper valiant)

 

Bieden de hant,

 

En doen bystant,

 

Dat by u wert verschoven

 

Al 't quaedt dat u aenrant.

 

 

 

Een dochter die wil zijn, fijn,

 

Bemint t'allen termijn,

 

Moet haer altijt bewijsen

 

Vriendelijck nae 't betaem,

 

Beleeft, Eersaem,

 

Met goede faem,

 

So magh men haer recht prijsen

 

Voor een dochter bequaem.

 

 

 

Naerstigh met al u macht, tracht,

 

Dat ghy dit wel slaet acht,

 

Ende wilt u begheven

 

Tot alle nederheyt,

[p. 637]

 

In ganck en kleyt,

 

Oock spraeck en feyt,

 

Op dat men van u leven

 

Niet dan eer en verbreyt.

 

 

 

Soo ghy u dus tot goet, spoet,

 

En u naerstigheyt doet,

 

Na alle u vermeughen,

 

Om den Heer en zijn Wet

 

Te volghen net,

 

Na des Schrifts tret,

 

Ghy sult u hier verheughen,

 

Ende hier na noch bet.

 

 

 

Iaeghen moet ghy na deught, Ieught

 

Wilt ghy be-erven vreught,

 

En van Ieught aen beginnen

 

Te treen de rechte baen,

 

Na Schrifts vermaen,

 

Vry onbelaen,

 

Soo mooght ghy komen binnen

 

Als ander buyten staen.

[p. 638]

 

Menigh hier onbeleeft, sneeft,

 

En niemandt ghehoor gheeft,

 

Levende onmanierigh,

 

Kribbigh, onwilligh, stout,

 

Stuer, straf, en bout,

 

Seer menighvout,

 

Weest u ouders bestierigh,

 

Op dat het u niet rout.

 

 

 

Onder dien die Godt vreest, meest

 

Hoort een ned'righen gheest,

 

Haer en zin te regheeren,

 

Op dat so claerlijck blijck,

 

Dat men 't tyd'lijck

 

Niet acht: als slijck,

 

En dat al het begheeren

 

Is na Godts eeuwigh Rijck

 

 

 

Neemt vlytigh dit mijn raen, aen,

 

En wilt het niet versmaen,

 

Op dat het u mach leyden

 

Al op het rechte pat,

[p. 639]

 

Al nae de stat,

 

Vol goet en schat,

 

Die Godt heeft gaen bereyden

 

Voor die niet werden mat.

 

 

 

Soo ghy weer te rugh ziet, niet,

 

Door lyden of verdriet,

 

Maer blijft volhardigh gaende

 

In Godts gheboden reen,

 

Zijn paden treen,

 

Ghy sult in vreen

 

Eeuwigh vreught zijn ontfaende

 

Met d'Engelen ghemeen.

 

 

 

Dochter keert u hart tot, Godt,

 

En hout vast zijn ghebodt,

 

Op dat ghy mooght verwerven

 

Zijn gheest, die u regheert,

 

Na zijn begheert,

 

Met hart verneert,

 

Op dat ghy na u sterven

 

In vreughden triumpheert.

't Mist wel meer.