Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 613]
| |
Op de wijse: Edel Karsou.
ADams natuer
Ons allen aenghebooren,
Heeft gaerne d'overhant,
Godes gheest puer,
En wilt vleys niet na hooren,
Maer wijst zijn raet van kant,
Door onverstant
Ziet men hier 't best verliesen,
Want zy nae 't goede niet spooren,
Maer quaedt voor goedt kiesen.
| |
[pagina 614]
| |
Maer die Godt vreest
Moet dees natuere sterven,
Om te werden Godts kint,
En door Godts gheest
Soecken vleys lust te derven,
Op dat hy den wegh vint,
En so verwint
Al des Werelts vyanden,
Die ghestadigh om ons swerven,
Te brenghen in schanden.
So wy oprecht
(Na alle ons vermoghen)
Op Godts bevel slaen acht,
Als getrou knecht
Hem staegh houden voor ooghen,
En bidden dach en nacht,
Hy sal ons kracht,
En de starckheyt verleenen,
Dus laet ons doch vlytigh pooghen
Met hem te vereenen.
| |
[pagina 615]
| |
Zijn wy ghepaert
Met die den Heer behaghen,
Om in voller ootmoet,
Als weer-ghebaert
Des Heeren Iock te draghen,
Na zynen wille goet,
Hy sal met spoet
In als ons helper wesen,
Dus laet ons het met hem waghen,
En voor gheen dinck vresen.
Gheen meerder vreught
En magh men hier op Aerden
Verkrijghen nimmermeer,
Dan met gheneught
's Heeren Wet te aenvaerden,
Met volkomen begheer,
Want Godt de Heer
Is haer toe-vlucht in lyden,
En of het yemandt beswaerden
Sal hy haer verblyden
| |
[pagina 616]
| |
Dus magh men wel
Ghetroost op den wegh treden
Na die heylighe stadt,
Met goedt opstel
Als ware Christen Leden,
En werden moed' noch mat,
Want eenen schat
Is te vinden daer binnen
Voor elck die met naerstigheden
Die soecken te winnen,
Den rechten padt
Om tot dees stadt te raecken
Is smal en quaedt om gaen,
Slibb'righ en gladt,
Dus moet elck hem op-maecken,
Met 't Gheloof aenghedaen,
Om treen dees baen
Moet men vast'lijck betrouwen
Den Hooft-man in alle saecken,
En aen hem vast houwen.
| |
[pagina 617]
| |
Christus is 't Hooft
Van zijn waere Gemeente,
En zijn Leden ghetrou,
Die hem ghelooft,
Als zijn recht ghebeente
In druck, voorspoet, of rou,
Die oock niet sou
Yet teghen 't Hooft bedrijven,
Al soud' men haer met verkleente
Met den doodt ontlijven.
Laet ons dan al
(Als die ghetrouwe Schapen)
Den Harder volghen nae,
Als van 't ghetal
Die in Godts Woordt vreughde rapen,
En zijn ghebodt slaen gae,
Oock vroegh en spae
Altydt staen op de wachte,
En nimmer in zonden slapen,
Maer zijn wil slaen achte.
| |
[pagina 618]
| |
't Is nu den tijt
Dat men wel kan bekomen
Melck ende Wijn om niet,
Die ons bevrijt
Van het helsche verdomen,
Want Christus ons aenbiet
Van het verdriet,
En den doodt te bevrijen,
Want hy heeft gantsch wech ghenomen,
Dat ons bracht in lyen.
Willen wy dan
Door hem in vrede rusten,
En met vreughde op-staen,
So moet elck Man
Bedwinghen des vleys lusten,
Ende leven voortaen,
Nae Christi raet,
Want sal ons zijn doodt baten,
Moet ghekeert zijn van ons kusten
Al dat hy gaet haten.
| |
[pagina 619]
| |
Laet ons met lust
Dan doen na zijn ghebieden,
Tot dat ons leven ent,
Dat wy gherust
Door hem moghen ontvlieden
Dat eeuwighe torment,
En ongheschent
Het Rijcke Godts verwerven,
Want het moet door hem gheschieden,
Sal men vreught be-erven.
't Mist wel meer. |
|