Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 520]
| |
Op de wijse: Van 't Schipken Peteri.
GElijc een Lely smet en bloeyt seer schoone
Onder de doornen fel,
Soo moet oock staen voor alleman ten toone
Al die Godt vreesen wel,
Want lyden noch ghequel
En magh haer dan af-wijcken
Van den rechten Heyr-baen,
Maer moeten 't hooft na strijcken
En soecken te ghelijcken
Die haer is voor-ghegaen.
| |
[pagina 521]
| |
Reyn onbevlecht moeten zy hier na treden
Christus haer hooft-man fijn,
Die voor haer al so veele heeft geleden
In spot, smaet, druck, en pijn,
Om als goedt Medecijn
Van den doodt te bevrijden,
Die door des duyvels nijdt
Ghebracht waren in lyden,
En niet mochten verblyden
Sonder hem t'gheener tijdt.
Ist dan niet recht dat wy hier wel op mercken,
Met hart, zin, en ghemoet,
En hem na treen in woorden ende wercken,
En oock met ware boet,
Om te werden behoet
Van het eeuwigh verdoemen,
Daer men staegh huylt en schreyt
Met een ghestadigh schroemen,
| |
[pagina 522]
| |
Dat elck sal over-komen
Voor onghehoorsaemheyt.
Ernstigh dient ons dit ter harten te vaten,
Ende uyt 's harten grondt
Alle boosheyt, ende vleysch-lusten verlaten,
En oock tot aller stondt
Vast houden zijn verbondt
Dat hy ons heeft ghegheven,
Om te volghen oprecht
So lang als wy hier leven,
Met vreesen ende beven,
Als een ghetrouwe knecht.
'T en sal ons nu noch nimmermeer berouwen:
Dat wy met alle vlyt
Zijn ghebodt en beveelen onderhouwen,
Want wie hem hier belyt,
Sal hy sonder respyt
Hier na weder ghedencken,
| |
[pagina 523]
| |
En behoeden voor val,
Dat haer niemandt sal krencken,
Maer uyt ghenaed' troost schencken,
Daer 't eeuwigh duren sal.
In Godes Vrees behoort ons al te same
Te wandelen perfeckt,
Die ons alhier noemen na Christus name,
Als door hem op-geweckt,
Want 't waer heel oncorreckt
Alhier Christen te heeten,
En 't gheen dat hy ghebiet
Als niet gheboon vergeten,
En onsen tijdt versleten
Met t' gheen een aer ons hiet.
Als wy met vlyt zijn gheboden betrachten
Met trou, kuyscheydt, en deught,
Hebben wy niet voor ons selfs te verwachten
| |
[pagina 524]
| |
Een ghestadighe vreught,
En volkomen gheneught,
Soud' men niet bewaren
So veel als men vermagh,
Dat zijn Woort gaet verklaren,
Door des Schrifts openbaren,
Tot onsen laetste dagh.
Comt doch altsaem met open hart en ooren,
Om zijn gheboden claer
Met bereyde gemoeden aen te hooren,
Ende te volghen naer,
Oft al druck, oft ghevaer
V daer door moght ontmoeten,
En u vleysch doen verdriet,
Ghy moeter teghen wroeten,
Ende 's vleysch-lust niet boeten,
Of u hooren is niet.
Ons hooren moet claerlijc worden bewesen,
Door 't ghehoorsamen goet,
En soo met Christus te recht zijn verresen
| |
[pagina 525]
| |
In een nieu leven soet
Door 't storten van zijn bloet,
Want wie zijn oude weghen
Niet begheeft en verlaet,
En is noch niet gheneghen
Godt te vreesen te deghen,
Daerom van't oud' af-staet.
Proeft, smaeckt, en soeckt het gheen dat is hier boven,
Met hart, ghemoedt, en zin
Op dat wy hier naer niet blyven verschoven,
Maer tot ons ziels ghewin,
Met vreught meed' treden in,
Tot in des Hemels Throone,
Daer wy de saligheyt
Moghen krijghen te loone,
En ontfanghen de Kroone,
Die Godts volck is bereyt.
Soude men dan niet ghetrouwelijck arbeyden,
Om dees kost'lijcke schat,
| |
[pagina 526]
| |
Met voller hoop hier nae-maels te verblyden,
En worden moet' noch mat,
Al is den wegh seer glat,
En dat seer menighvuldigh
Vleysch en Werelt ons quelt,
Wy moeten seer verduldich
(Als een Christen is schuldigh)
Door-dringhen met ghewelt.
't Mist wel meer. |
|