Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 479]

Liedeken.

Op de wijse: O Jonckheyt groene bloeyende Jeught.

Al 's Werelts wesen, en ydelheyt
Is hoogh-gheresen, en wijt verbreyt
By Mans en Vrouwen, wie datse zijn,
Als men aenschouwen, t' allen termijn,
Dan ware boet,
En recht ootmoet,
Men af-keer doet,
Al waert een boos fenijn.

[p. 480]

 

Na u vermoghen, o Maeght Eerbaer,

 

Keert doch u ooghen, niet na dees schaer,

 

Maer met verlangen, treedt na u Heer,

 

En wendt u gangen, met deught en eer,

 

Tot 's Heeren vrucht,

 

En goede tucht,

 

Bidt, smeeckt, en sucht,

 

Dat boosheydt van u keer.

 

 

 

Nachten en daghen, stelt u ghedacht,

 

Om te behaghen, met al u macht

 

Den Heer der Heeren, na zynen raet,

 

Wilt van u weeren, al 't gheen ghy haet,

 

En gaet in 't toom

 

Van 't Christendoom,

[p. 481]

 

Oprecht en vroom,

 

Het sal zijn t'uwer baet.

 

 

 

Acht met op-mercken, hoe die Godt vreest,

 

Met deughdigh wercken, door 's Heeren gheest

 

Werden ghedreven, ghenaedelijck,

 

Om al haer leven, weldaedelijck

 

's Heeren bevel,

 

Met goet op-stel,

 

Te houden wel

 

Gheheel ghestaedelijck.

 

 

 

Conden wy t'samen, tot aller tijt,

 

Naer het betamen, aen-wenden vlijt,

 

Om des vleys-lusten, die nimmermeer

 

In ons en rusten, te houden neer,

[p. 482]

 

Op dat Godts Woort

 

Met recht accoort,

 

So dat behoort,

 

In ons altijt regheer.

 

 

 

Op dat ons weghen, tot aller stondt,

 

Altijt te deghen, na Godts verbondt

 

Werden ghetreden, vry onvervaert,

 

Als Christen leden, na zijnder aert

 

Met Liefdens vier

 

Ontsteecken hier,

 

Na die manier

 

Van die zijn weer-ghebaert.

 

 

 

Reyn van ghemoede, oprecht van zin,

 

Gheneyght tot 't goede, van aenbegin

 

Eyscht Godt ghestadigh, van die hem dient,

 

Daer hy ghenadigh, kracht toe verlient,

[p. 483]

 

So het oprecht,

 

Als ghetrou knecht,

 

Simpel, en slecht

 

Van ons hier werdt ghemient.

 

 

 

Naerstigh en vierigh, neemt u tijdt waer,

 

Kuysch goedertierigh, volgt vrome naer,

 

Handelt voordachtigh, in al u werck,

 

Wandel aendachtigh, in Godes Kerck,

 

Met ware deught,

 

Op dat ghy meught

 

Werden verheught,

 

Hier na in 's Hemels perck.

 

 

 

Eeuwighe vreughde, is toe-gezeyt:

 

Die hier in deughde, zijn leven leyt,

 

Door 't gehoorsamen, van Godes Wet,

[p. 484]

 

Dus doch by namen, hier wel op let,

 

Verwint 's vleys-lust,

 

Zijn begheert blust,

 

Ghy verkrijght rust,

 

So ghy 't in gheest om-set.

 

 

 

Laet u beweghen, dit kost'lijck schat,

 

Dat ghy te deghen, wandelt dit pat,

 

Dat niemandt roove, dees Peerle fijn,

 

Maer door 't gheloove, en heylich schijn,

 

Met ware daedt,

 

Daer doch na staet,

 

Dat ghy ontgaet

 

Hier na d'eeuwighe pijn.

 

 

 

Ist niet op aerden, heel weynigh nut,

 

En kleyn van waerden, daer men op stut,

[p. 485]

 

Om te versuymen, Godts eeuwich Rijck,

 

En in te ruymen, het tydelijck,

 

Daer anders niet

 

Volght dan verdriet,

 

Als men 't beziet,

 

So ist slimmer dan slijck.

 

 

 

Sijt dan voorsichtigh, tot aen het endt,

 

En u niet lichtigh, van 't beste wendt,

 

Wilt niet verkiesen, daer men om truert,

 

Ende verliesen, dat eeuwigh duert,

 

Soeckt koopt, en hout,

 

Met recht een-vout,

 

Van't fijnste gout,

 

Dat met Liefd' is door-vuert.

[p. 486]

 

Dochter int scheyden, wensch ick dat Godt,

 

V wil bereyden, dat beste lot,

 

En na u sterven, tot uwen loon,

 

Als dan te erven, des levens kroon

 

En 't zyden kleydt,

 

Dat heeft bereyt

 

Zijn Majesteyt

 

V vercier voor zijn Throon.

't Mist wel meer.