Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
AuteursrechtvrijOp die wijse: Ick ginck op eenen Morghen.
LIeve Vrienden al-t'samen
Zijt ghy te recht verlicht?
Wilt u Godts Woordt niet schamen,
Maer vry in elcks ghezicht
V Licht laet lichten openbaer,
Op dat so wert ghepresen
Vwen Hemelschen Vaer.
| |
[pagina 424]
| |
Al heb ghy langh ghezeten
Met duysterheyt bedeckt
Ghy en zijt niet vergheten
Want Godt heeft u werweckt,
En u zijn wille doen verstaen,
Dus met bereyde harten
Blijft op zijn weghen gaen.
Niet wil u weder wenden
Na vrient, werelt, of vleys,
Noch na dat ghy oyt kenden,
Na werelt lust en eys,
Maer blijft tot Godes Wet bereyt,
En wilt niet weer begheeren
Dat a Dieu is ghezeyt.
'T en magh u al niet baten,
Dat ghy een Christen hier
So ghy niet gaet verlaten
Al 't gheen dat Godt verbiet,
En gantsch begheeft met alle vlijt
In Godes vrees te leven
Nu en tot aller tijt.
| |
[pagina 425]
| |
So ghy met hart en zinnen
Met Christ zijt op-ghestaen,
Niet aertsch moet ghy beminnen,
Maer soecken nu voortaen
Dat boven is, en smaecken wis,
Alleen het Hemels wesen,
Ende niet dat Aerdtsch is.
Men moet die Aerdtsche Leden
Dooden al metter spoet,
Oock Werelts lust vertreden,
En houden onder voet,
Werden vernieuwt door Godes Gheest
Aen d'inwendighen Mensche,
Op dat men Godt recht vreest.
Eertijdts hebt ghy ghewandelt
Na des vleys lust en raet,
Zie toe dat ghy nu handelt
So daer gheschreven staet
Al in de Wet des Heeren, fijn,
Wilt sulcks na u vermoghen
Doen, en ghehoorsaem zijn.
| |
[pagina 426]
| |
Recht op die slappen handen,
Ende de losse knien,
Op dat ghy 's duyvles banden
Door Christo mooght ontvlien,
Hy kan u gheven moet, en kracht,
Treedt tot hem met betrouwen,
En troost van hem verwacht.
Goedigh, ende ghenadigh
Is hy die eeuwigh leeft,
Barmhartigh, en weldadigh,
Die oock gaerne vergheeft
Al die met zonden zijn belaen,
Ende met waer berouwen
Tot hem smeecken met traen.
Het is seer hoogh van nooden,
Dat wy met ware boet
Alle boosheyt uyt-roden,
En met een reyn ghemoet
Ons Godt vreesen naer zijn begheer,
Opdat door onsen wandel
Hem gheschiet prijs en eer.
| |
[pagina 427]
| |
Een kaers werdt niet ontsteecken,
Om te werden bedekct,
Maer ghestelt tot een teecken,
Dat zijn licht verr' uytstreckt,
Te verlichten de duysterheyt,
En so te moghen kennen
Waer licht of doncker leyt.
So wy ons willen roemen
Een licht al in den Heer,
En Godts Volck laten noemen,
Ons licht moet lichten seer,
Op dat men merckt aen werck en daet
Dat ons een Gheest regieret,
Die boven ander gaet.
Eenvouwigh, en te deghen,
Moet men wandelen hier,
Die haer roemen Godts weghen,
Na der Christen manier,
Want ydel roem seer haest versmelt,
| |
[pagina 428]
| |
En schijn sonder waer wesen,
Vergaet als sneeu op't velt.
Laet ons tot Gheener sonden
Met schijn-deught zijn vergaert,
Maer altijt trou bevonden,
Als door Godts gheest ghebaert,
Op dat de schijn met waere deught
Ghestdigh in ons blincken,
In d'outheyt als de Ieught.
Soecken wy met verlanghen
Godts eeuwigh Rijck met lust,
Wy sullen wel ontfangen
Na grooten arbeyt rust,
Want wie dat soeckt, klopt, bidt aen Godt,
Die sal vinden en krijghen
Hier na heb beste lot.
Comt laet ons naerstigh soecken
Na 't gheen dat niet verout
Kloppen aen alle hoecken,
| |
[pagina 429]
| |
Daer men ghenaed' vertrout,
En bidden Godt door zijnen zoon,
Dat hy ons al wil schencken
Zijn eeuwigh Rijcke schoon.
Het is niet uyt te spreecken,
Gheen oor hoorden 't gheluyt,
't Magh niet zijn vergheleecken
't Ghedacht het niet besluyt:
Wat loon den oprechten verbeyt,
Als Godt zijn Rijck sal deelen
Met licht ende volheyt.
Ach laet ons nu doch spooren
Na dees kost'lijcke schat,
Want wertse hier verlooren,
Of heeftmen s' niet ghehat,
Hier naer sal mense krijghen niet,
Dus is het hoogh van nooden
Dat elck wel voor hem ziet.
| |
[pagina 430]
| |
Proeft doch al ghelijcke,
Ende door-grondt het snel:
Of ghy tot desen Rijcke
Sult bequaem wesen wel,
Wat u ghebreeckt, bidt om ghenaet,
Bereyt u in dit leven,
Want hier na ist te laet.
't Mist wel meer. |
|