Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 398]
| |
Op de wijse: In doodts gheweldt lagh ick ghevaen.
IN desen ruymen vryen tydt,
Daer wy 'tsamen in leven,
Het gheloove veel p'rijckel lydt,
Dus moet men achtingh geven
Dat het wel werd' bewaert,
Ende niet wert beswaert,
Met eenighe quaed' stucken,
Want 't quaedt is veelderhant,
Dat ons stadigh aen-rant,
Om van 't gheloof te rucken.
| |
[pagina 399]
| |
Aen elcken kant (soo pPetrus zeyt)
Moeten wy naerstigh waecken,
Want den vyandt rondt-om ons leyt:
Om met zijn gift te raecken,
Dus naerstigh waecke hout,
Op eyghen kracht niet bout,
Hout Godt stadigh voor ooghen,
Bidt hem dagh ende nacht,
Dat hy op u slae acht,
Want cleyn is ons vermoghen.
Conden wy kennen wel te recht
Des vyandts boose laghen,
Daer hy ons stadigh meed' bevecht,
Door zijn bedeckte aenslaghen,
En dat wy metter daet
Al Aerdtsch invinding quaet
Van ons moghten af-weeren,
Dat wy oock haet, en nijdt,
| |
[pagina 400]
| |
Gierigheyt, twist, en strijt,
Mochten verwinnen leeren.
Op eenderley wijs en manier
Comt hy elck niet bestrijden,
Want die Slangh als een listigh Dier
Bestormt de swackste zijden,
D'een tydt met heyligh schijn
Schiet hy zijn boos fenijn
In des Menschen ghedachten,
Oock door zijn konst en kracht
Werden tot val ghebracht
Die minst op Godts Woort achten.
Poghen wy niet met naerstigheydt
Zijn pijlen af te keeren,
Door ghestadighe arrebeydt,
In de vreese des Heeren,
Dees weert de zonde uyt,
Die uyt des vleysch-lust spruyt,
Door 's Duyvels quaedt voorstellen,
| |
[pagina 401]
| |
Want hy nimmermeer rust,
Om alle boose lust
In ons harte te vellen.
Iaghen wy hier na 't beste schat,
Dat is zijn dienst heel teghen,
Soeckt ons te maecken moed' en mat,
Om gaen des Heeren weghen,
Vertoont ons al ghelijck,
Schat, goedt, en werelts rijck,
Pracht, prael, hoogheyt, en staten
Om so hart, zin, en moet
Te verleyden van 't goet,
En zijn dienst aen te vaten.
Als hy hier meed' niet en verwint,
Gheeft hy 't noch niet verlooren,
Met zijn subtijlheyt hy begint
Yet nieuws te brengen vooren,
Hy breydt so menigh net,
Die hy subtylijck zet,
Om 's Menschen Ziel te vangen,
| |
[pagina 402]
| |
Dus elck doch voor hem ziet:
Dat hy onachtsaem niet
In zijn stricken blijf hanghen.
Nemen wy acht op al zijn werck
Schuwende zijn quaed' treecken,
Houden vast aen Godts Woordt en Kerck,
Wy sullen 't net wel breecken,
Ende blijven bevrijt
Door Christ ghebenedijt,
Die voor ons heeft ghestreden
Aen 't Cruys met lyden groot,
Ghemartelt ende ghedoot,
En Sathans kop vertreden.
Sonder om zien laet ons dan al
Desen Heer ghehoorsamen,
Op dat wy niet comen tot val,
Maer wand'len na 't betamen,
Na zijnen wil en Wet,
Daghelijcks in 't ghebedt,
Begheven hart en zinnen,
| |
[pagina 403]
| |
En hem vallen te voet,
Met recht ware boet,
Tot dat wy 't recht ghewinnen.
Ootmoedigh, ende met eenvout
Moet men Godts Woordt betrachten,
Wie niet ghestadigh daer op bout
Zien men in zond' versmachten,
Maer die den Heer recht vreest,
Verkrijght door hem zijn gheest,
Die haer wel sal gheleyden
Al op die recht straet,
Die tot Godts Rijcke gaet,
Daer na wy al verbeyden.
Op dat wy dan door Godts ghenaed;
Dese trooster verkrijghen,
Soo laet ons doch vroegh ende spaed'
Ons hart en zinnen nijghen,
Na zijn gheboden reyn,
| |
[pagina 404]
| |
Hem hoorende alleyn,
Als ghehoorsame leden
Van Christ, ons Hooft-man fijn,
Die ons leydts-man sal zijn
Tot in des Hemels steden.
Neemt doch in danck dit simpel dicht
Dat u versoeck doet zenden,
Ick bidd' dat wy doch ons ghezicht
Na 't eeuwighe licht wenden,
Op dat de duysternis
(Die seer te vreesen is)
Ons hart niet com bestricken,
Maer dat wy met gheneught
Na die eeuwighe vreught
Ons leven altijt schicken.
't Mist wel meer. |
|