Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 391]
| |
Op die wijse: Laest-mael ontrent den avont.
SEer swaerlijck was mijn ghemoet beladen
Als ick te recht wel overdacht:
Hoe wy vervreemt sijn van 's Heeren paden,
Door den val die Adam ons wracht,
Heel in doodts banden,
Ghebracht tot schanden
Van een Godts Kindt,
Met al de Werelt blindt
Tot Godts vyanden.
| |
[pagina 392]
| |
Maer doen ick weder ginck over-dencken
Op Gods ghenadighe verbondt,
Geen druck en moghte mijn herte krencken,
Vol vreughde werd 'ick we'er terstondt,
Want uyt ghenaden
Zijn dees misdaden,
Door Iesu Christ
Gheheelijck uyt-ghewist,
En vry ontladen.
Hoe soude dit mijn hart niet vermaecken,
Grooter ghenad' is noyt gheschiet,
Wy zijn verlost uyt der Hellen kaecken,
Door zijn onschuldigh Kindt verdriet,
Zijn bitter lyden,
En doodtlijck strijden,
| |
[pagina 393]
| |
Aen 't Cruys ghestreen,
Dat heeft ghedaen alleen
Dat wy verblyden.
Onmoogh'lijck ist dat men can vol-prijsen
Den Heer der Heeren, die 't ons schenckt,
Hoe magh men hem eer ghenoegh bewijsen,
Die soo ghenaed'lijck ons ghedenckt,
Hy heeft verbonden
Ons diepe wonden,
Als Meester goet,
Door zijn vergoten bloet,
Eer wy hem vonden.
Dewijl wy dan hebben verkreghen
Quijt-scheldinghe van ons misdaet,
So moeten wy voortaen zijn gheneghen
| |
[pagina 394]
| |
Gheheel te volghen zynen raet,
En op hem bouwen,
Met vast betrouen,
Ofte men sal Weder comen tot val,
En in benouwen.
Volcomen Liefde heeft hy bewesen,
En hy wilt weder zijn bemint,
Dus moet men hem niet alleene vresen,
Maer tot zijn Liefd' oock zijn gezint,
Want hy verclaerden:
Dat niet op Aerden
Tot gheen termijn
En mach ghehouden zijn
In meerder waerden.
Willen wy dan te rechte ghenieten,
Het gheen hy ons nu presenteert,
| |
[pagina 395]
| |
So en moet het ons oock niet verdrieten,
Als wy, als hy, werden verneert,
Wy zijn niet meere
Als onsen Heere,
En 't sal zijn baet,
Als wy werden versmaet,
Om zijn 's Naems Eere.
Wy moeten hier nu geheel verlaten
Al wat het vleysch mint, of behaeght,
Wat Godt den Heer haet, moet men oock haten,
En doen zijn wil vry onversaeght,
Ende ons leven
Gantsch'lijck begheven,
Om ghehoorsaem
Te zijn des Heeren Naem,
Met vrees en beven.
| |
[pagina 396]
| |
Soo wy alhier nae zijn ghebieden
Ons werck en gangh schicken altijt,
En 't gheen hy verbiet ghestadigh vlieden,
Houden zijn verbodt met vlijt,
Men sal verwerven,
Na onse sterven
Des Levens Croon,
Door zijn verdienst te loon,
In 's Hemels erven.
Daer sal men dan met volcomen vreughde
In Godts aenschouwen eeuwiglijck,
Altijd ghenieten de Hemels gheneughde,
In het beloofde Hemelrijck.
| |
[pagina 397]
| |
Dus met verlanghen
Laet ons aen-hanghen
Zijn wil en Wet,
Op dat wy onbesmet
Dat Rijck ontfangen.
't Mist wel meer. |
|