Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 301]

Liedeken.

Op de wijse: Tot u o mijn Heer.

ALs men wel door-ziet,
En nae-speurt 's Heeren weghen,
So is het anders niet
Als Liefd', Vreed', Vreught, en Zeghen,
Dies moeten wy
Na-treen, en volghen koen,
Van harten bly
Zijn wille doen.

[p. 302]

 

Een ander wegh niet is

 

Dan hy is voor-ghetreden,

 

Die ander soeckt, treedt mis,

 

Want 't Hooft volgen die Leden,

 

Ist druck of pijn,

 

Men moet wesen ghereet:

 

Te volghen sijn,

 

So hy voor-treedt.

 

 

 

Fantazy, en voor-stel,

 

Die uyt het vleysch voort spruyten,

 

Moet men na Godts op-stel

 

Alle tijdt keeren buyten,

 

Want haren raet

 

(Hoe schoon dat zy oock schijnt)

 

Leyt ons tot quaet,

 

En 't goet verswijnt.

 

 

 

Keeren moet men met vlijt

 

Al des vleysch boose lusten,

 

Die ons om-gaen altijt,

 

En nimmer laten rusten,

 

Dees Leeu niet spaert,

[p. 303]

 

Maer treedt hem onder voet,

 

Veel vruchten baert

 

Met ware boet.

 

 

 

Een oprecht vroom ghemoet

 

Laet hem niet licht af-keeren

 

(Door druck of teghen-spoet)

 

Al van den wegh des Heeren,

 

Maer blijft vast staen

 

Ghetroost, en wel ghegrond,

 

Na Schrifts vermaen,

 

Op Godts verbondt.

 

 

 

In druck, pijn, en verdriet,

 

Speurt men die beste Christen,

 

Want men dan tot Godt vliet,

 

En 't ontgaen 's duyvels listen,

 

Vryheyt, en ruymt,

 

Deught en yver veracht,

 

So wert versuymt

 

Daer druck na tracht.

 

 

 

Als druck dan is vol-ent

 

Door een verduldigh lyden,

[p. 304]

 

Wert vreught tot ons ghewent,

 

Met een eeuwigh verblyden,

 

Dus ontfangt druck

 

Met volkomen ghedult,

 

't Wert met gheluck

 

Hier na vervult.

 

 

 

Niemant uyt-spreecken magh,

 

't Quam in gheen Mensch ghedachten,

 

Noch oyt gheen oogh en sagh

 

De vreught die wy verwachten,

 

So wy ons hier

 

Van harten ghehoorsaem,

 

Kuysch, goedertier,

 

Schickt alt'saem.

 

 

 

Souden wy dese vreught

 

Eeuwigh hier na verliesen,

 

En des Werelts gheneught

 

Een kleynen tydt verkiesen,

 

't Is beter dat

 

Hier eenen kleynen tijt,

 

Om 't eeuwigh schat

 

Het vleys wat lijt.

[p. 305]

 

Dochter ontfangt dit Liedt,

 

Dat u hier werdt gheschoncken,

 

Want het daerom gheschiedt

 

Oft u hart moght ontfoncken,

 

Om de Heyr-baen,

 

Die tot den leven leyt,

 

Ghetrou te gaen.

 

Dus u bereyt.

't Mist wel meer.