Focquenbroch. Bloemlezing uit zijn lyriek

[p. 46]

Klinkdicht

Te denken dat in 't eind myn staat eens zal verkeeren,
En dat ik eindelyk eens zal gelukkig zyn,
Te hoopen dat in 't eind een heldre zonneschyn,
De nacht van myn verdriet eens uit myn ziel zal weeren.

Te zien dat in myn beurs de duiten wat vermeeren,
En dat ik daaglyks win dukaten by 't dozyn;
Te hebben kelders vol van Fransche en Rinsche wyn,
Om, als 't my wel gevalt, myn vrienden te trakteeren.

Noch eens een wintertje, gelyk als de voorleen,
Te sleiten vol van vreugd in d'armen van Klimeen,
Wiens onstandvastigheid my nu een wyl doet treuren.

Of in haar plaats, op nieuw te vinden by Katryn
Een gunst en een genot dat 't eerst gelyk mag zyn,
Dat is 't, dat meester Fok misschien nooit zal gebeuren.