Afrikaense Thalia

Mejuffr.

ICk soude wel wenschelijck, begeerlijck, en willelijck, met alle mijn wenschelijckheden, begeerlijckheden, en willelijckheden, wenschen, begeeren, en willen dat u Ed:tegenwoordigh kost Contempleeren, met al uw seven sinnen, 'dwars door een vierkant ovael dat in mijn Concepten is, de holbollige lenghte van Complimenten, die ick gereet ben op het Papier te Planten, om u E: wel eerbiedelijck te bedancken, van wegen de singuliere Faveur die u E: Dienaer genoten heeft, door het ontfangen van u E: aengename letteren; want ick sweer u E: dat mijn hart, soo draick het, Papier in handen kreegh uyt klincklare vreught op krucken wel een el hoogh tusschen Hemel, en Aerde in mijn lijf op sprongh:

Want het Camprioliseerde,
En het sprongh, en Voltiseerden
My, soolydigh in mijn Borst,
Dat ick met die vreemde parten,
In het springen schier souw tarten
d'Alderluchtighste Hans worst.

Maer om u E: de waerheyd toe te snakken, so begin ick te bevinden, dat de selfde Complimenten die ick terstont dacht, dat in soo grooten meenigte, op dit bladt soude komen vallen, in mijn Harssenpan soo geweldigh onder malkander leggen en

[p. 146]

twisten, stooten, en dringen, om elck het eerst daer uyt te komen, dat sy malkander de passagie toesluyten, en geen van allen daer uyt kan raecken:

Even eens gelijck 't Canalje,
Dat in 't uytgaen van de Kerck,
Op malkander dringht soo sterck,
Dat geeh Mensch in die Batalje,
Door 't gedrangh van Vrouw, en Man,
Uyt de deur geraecken kan:
Of gelijck de Spaensche Vygen,
Die Signoor so heeft gepackt,
(En met een, licht wat bekackt)
Dat men die niet los kan krijgen;
VVant schoon men de Ton ontsluyt,
Niet een Vygje valt'er uyt.

Daerom sal UE: aen de impertinentie van dat gedrangh, de trage voortkomst van mijn complimenten gelieven toe te Schrijven, en met een weynigh patientie haer langh achterblijven te gemoet komen; alsoo ick seer bedught ben, dat soo uE: daer eenige van saecht te bordt komen, die misschien Kreupel, of Lam mochren zijn, nademael men in soo een twistigh gedrangh, wel een Arm, of Been, quyt kan raken;

Soo acht ick ver best te wesen,
Dat ick haer liefst afterlaet,
En eer, van wat anders praet,
't Geen ghy in 't vervolgh sult leesen,
VVant een Kreupel Compliment
Is niet waerd dat men 't u sendt.

Verstaen hebbende uyt u E: aengename Brief, dat u Ed: met haer Familie noch redelijck wel te pas is, soo heb ick my verheught; maer dat Moejerken Cornelia, noch al siekelijk blijft, is niet goet, want het is niet gesont Sieck te zijn; echter so vertrouw ick dat ick als Doctoor haer wel een raedt souw kunnen geven, die goedt souw zijn; te weten, dat sy sigh eens een sakje met menschen darmen op haer lijf liet binden; 't welck terstont alle Vrouwelijcke gebreken geneest, of de brand daer in. VVat Joncker Jan Pool aengaet, is my lief, hy soo wel toe-

[p. 147]

neemt, hoope dat hy u E: tot vreughde sal zijn eh tot troost en onderstant aen Me-Vrouw de Schoone bedroefde Weduwe: dewelcke ick uyt al mijn Hart, en Ziel, in haer ongeval beklaegh, en wenste geen ding in de Wereld meer, dan haer in een standt te sien gelijck haer deught en gaven verdienen: Alsoo ick haer derf sweeren, dat indien, het in mijn macht was naer te helpen, ick met de grootste vreught des Werelts mijn goet en Bloet, in haer dienst souw implojeeren, alsoo ick my meer, dan door Duysend Consideratien soodanigh aen haer vindt verbonden te zijn, dat'er niet in de Wereld is, waer door ick de Obligatie die ick aen haer goethyd heb souw kunnen voldoen; derhalven versoeck u E: boven al, mijn ootmoedige gebiedenisse aen haer E: te doen, als mede aen Ma Charmante Cousine, dewelck noch de Oude estime die ick altijdt van haer schoone gaven gemaeckt heb, in mijn Hart besit; maer ick wenste wel te weten, of ick niet haest tot Antwerpen met haer sal ter Bruyloft komen, en of'er niet een van haer galants is die haer kan behagen, dan of sy noch al geresolveert is het Klooster voor haer Bruylofts Bet te verkiesen; het welk(indien het waer was) sonder twijfel een Duysent van haer Minnaers in het Graf souw helpen;

Want door haer volmaeckte Oogen,
Acht ick haer van sulck vermogen,
Dat sy ieder sterven doet,
Die haer luyster derven moet.

Daerom souw ick haer raden, die onbehoorelijcke resolutie in een Genereuse Compassie tot haer Minnaers te veranderen, om alsoo ten minsten van de Duysent een, in het leven te houden, alsoo van de resterende Negenhondert Negen en 't Negentigh het proces al voor vast gemaeckt is.

Wat my aengaet, ick bevind my noch al in mijn oude stant, hoewel ick onderdaeghs weer op nieuws soo elderements verlieft ben geworden, dat my het Minne-Vier soo dick de Neus, en Mont uytvlieght, dat ick daer met fatsoen een Pijp Toeback aen op kan steken. &c.