Afrikaense Thalia

Mijn Heer.

SEedert mijn laeste vertreck, heb ick het soo drangh gehadt met ettelijcke tachtigh nootwendige besognes, dat ick daer door de intentie van aen u Hoog Ed: te schrijven, ben genootsaeckt geweest tot noch toe aen kant te setten. Hoewel dat ick u Hoog Ed: derf verseeckeren dat daerom de Obligatie die ick op Duysentderley manieren aen uw Hoog Ed:

[p. 130]

hebben niet uyt mijn gedachten en sijn versturven. En hierom souw het wel hoognoodigh sijn, dat ick dit Papier met een heel Leeger wel Gewapende Complimenten gingh besayen; dan alsoo aen uw Hoog Ed: mijn onmaght, en aen my uw Hoog Ed: vry hartigh naturel bekent is, soo sal ick sodanige bewimpelende maniere van Schrijven voor dese tijdt achter laten.

Wat de Bruygom en Bruydt aengaet, daer souw ick vry veel van weeten te seggen. Maer om de weynige tijdt die ick heb, so weet maer alleenigh

Dat de Bruydt nu na het Trouwen,
Niet is van haer Man te houwen,
En dat hy nauw set een treê,
Of sijn Wijf loopt altijd meê;
Selfs sy gaet in alle hoecken
Siecken met haer Man besoecken,
En, dewijl hy Doctor is,
Helpt s'hem kijcken in de Pis,
'k Loof sy acht het een braef baentje,
Hen te wesen van een Haentje,
't Geen sijn alder meeste tijd
In het Kammebyten slijt.
Souw ick u de Baentjes seggen
Die 'k hier op de Bruyloft vondt,
'k Had om die recht uyt te leggen,
Meer van doen dan eenen mondt
Want ick kanse nauw beseffen,
Soo vreemt sijn seen ongehoort:
'k Loof sy d' uwe overtreffen,
Toen ghy laest waert te Montfoort
Maer holla, 'k meen aen de Linde
Want ghy quaemt niet in de Stadt
'k Loof ghy daer ginght Dames vinden,
Mits ghy daer affayren had.
Ja affayren, en secreten,
Die ghy ons niet eens en schrijft,
Mits wy juyst niet moeten weeten

[p. 131]

 

Wat ghy in 't Secreet bedrijft,

 

Maer dat eens voorby geslagen,

 

'k Blijf te langh op dit secreet,

 

't Geen u licht al sal mishagen

 

VVijl ghy toch van alles weet.

Om dies wil wenste ick wel dat ick in de plaets van onse Bruyloft te verhalen, iet anders wist te schrijven, 't geen u Hoog Ed: aengenaemer kon sijn. Maer

Al mijn schoou Poëtiseeren,
Gae ick seecker schier verleeren,
En ick lijck niet meer die geen
Die ick plach te sijn voor heen;
Al mijn vreucht is schier versturven
Al mijn lust die is bedurven,
'k Sit den heelen dagh so prat
Als Catryne-Meutjes Kat.
'k Ben voortaen een rechte suffert,
En al 't Amsterdams Ge-Juffert
Siet my oversyds schier aen
Nu mijn vreugd soo is vergaen,
'k Plaght hun eer wat te vermaecken
Met het ram'len van mijn kaecken:
Maer nu sit ick steets soo bot,
Of mijn Backhuys was in 't slot:
'k Had daerom schier voorgenomen,
Noch tot uwent eens te komen
Om mijn hart daer eerst eens mooy
Te herstellen in sijn plooy:
Maer mits dat ick door veel reden
VVord in tegendeel bestreden,
Keur ick eynd'lijck voor het best;
Dat ick my houw in mijn nest

Ondertusschen verlangh ick te bysterom te weeten hoe het met al de Vrinden haer gesontheyd staet, en voornaementlijck die

Van ma Charman te Consiene,
Die ick Eeuwigh wensch te dienen:

[p. 132]

 

'k Hoop dat sy nu metter tijdt

 

Uyt haer Maegh, die Wurm is quyt.

Indien het anders was, ick souw hier nevens een Recept, of twee schrijven, om haer van dat ongeval te verlossen:

Doch ick hoop sy weer ter degen
Haer gesontheyd heeft gekregen,
En dat sy nu soo veel eet,
Dat sy van geen vasten weet.