|
| |
| |
| |
Verjaer-Sangh. Op de Geboorten-Dagh Van Juffr. M.L.
MYn soete Juffer die op heden
(Na ick verstaen heb) zijt verjaert,
In die nu in die tijdt gaet treden,
Bequaem om haest te zijn gepaert:
Hoe souw mijn Pen sigh toch bedwingen;
Om niet met een verheugden geeft,
Eens 't uwer eeren op te singen,
Mee hakend' na uw Bruylofts-Feest?
O neen! al wist ick tans van dichten,
En van al 't rijmen niet een beet,
Uw deught, souw noch voor my doen swigten,
De alderaerdighste Poëet:
Want geensins is my noch vergeten,
De tijdt die wy gerust in vreucht,
Weleer tot uwent' saem versleeten,
Een jaertie nader aen uw jeught:
Die jock, die soete boerteryen,
Dat foppen dickwils, keer om keer,
Dan eens met quellen, dan met vlyen,
En duysend and're geuren meer:
Soo dat ick met een dubb'le reden
My heden gansch'lijck voel verplicht,
Om eens een uurtjen te besteden
Voor u, aen dit verjaer gedicht.
O helder Lampje! welckers stralen,
Op heden eerst ontstoocken zijn,
| |
| |
Wat sien ick haeft al muggen dwaelen;
Om uw vervoert van minne-pijn?
Wat sien ick haeft al serviteuren?
(Want nu word het de rechte tijdt)
Gaen draeven, om uw stoep, en deuren;
By tien, ja twaeleven om strljdt?
VVaer vander vaeck met kromme kooten
En krijtende, na huys zal treên,
Mits hy sijn Schinckels had gestooten
Op 't kantje vanje Drempel-steen:
Voorts salder een met Veel, en Fluyten,
O savondts 't jancken aen het hooft?
Noch meenend' dat hy met dit tuyten
Sigh yselijck heeft uytgeslooft;
Een ander sal u weer versellen
Met meenig deer'lijck Compliment
Of leggen u een poos te quellen,
Gelijck sulck volckjen is gewent.
In 't kort dit staet u haest te beuren,
VVant om het seventiende jaer
Geschiên gemeenlijck dese geuren:
Door 't samen loopen by malkaer.
Maer hout eens Pause van dit praten;
My dunckt ick loop te veel terzy,
Desom wat meer de zaeck te raecken
Schey ick uyt dese Vryery,
En koom u veel gelucks toe wenschen,
't Geen soo het sleghs maer wouw geschien
Ghy u wel haest by and're menschen,
Soud tref'lijck, en geluckigh sien.
Van dit jaer hadje niet te vresen,
De minste quaal (na mijn vermoen)
Mits ghy gestaegh soo fris soud wesen,
Gelijck het alder fickste Hoen.
Geen hooft, geen tant sweer, souje deeren
Ja selfs, van d'alderminste pijn
Die men sou kunne practiseeren,
| |
| |
Soud ghy geheel bevrijd van zijn:
Voorts in je huyselijcke saecken,
Daer waerje puur geluckigh in
Mitsje niets hoefden aen te raecken,
Of 't most juyst wesen met je sin:
Je Besem souw van selver Schrobben,
En maecken 't werck voor u gedaen,
En soghtje water inje Tobben,
Hy vloogh zoodryvend na de Kraen,
Je Kraen, die pas van selfs souw blincken,
Gelijck het aldergladste Tin,
En neemt je wensten om te drincken,
Soo stont de kan alaenje kin;
Geen spin sou inje Huyslogeren,
Geen Vliegh, geen Luys, geen Muys, geen Rot,
Of al het geen u quam temteren
Dat raeckte datelijck Kapot;
Uw Tafel sou sigh selver decken,
En wouje Naeyen 't een, of 't aer
Uw Naelt die sou van selver trecken,
En maecken alje werckje klaer;
In 't endt je hoefde sleghs te prijcken,
Op uwe stoel, als Keyserin,
Mits alles na uw oogh sou kijcken,
Om sigh te voegen naje zin;
En sooje lust kreegh om te Trouwen,
Je kreegh gewisselijck een Man,
Die schijt Prinses, en grootse Vrouwen,
Soo Rijck souw wesen als Paep-Jan,
Jaal de Wereldt souwje roemen.
(Gelijck als ick, tans omje taart)
En niet met onrecht luckig noemen.
De uur wanneer ghy waert Gepaert.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd