Afrikaense Thalia
(1986)–Willem G. van Focquenbroch–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 94]
| |
Die hy my voor komt setten:
Doch 'k roem het kindt,
Dat my mijn zieltje doet verhuysen,
Na 't geen het mindt:
Want nu sie ick de blijde sluyten
Der soetheydt van de min
Ontsloten, nu ick in
De aengename Golven,
Van liefde legh bedolven.
O soete Maeght!
Die in uw aengename oogen,
Mijn zieltje draeght:
(VVant toen zy my tot min bewoogen
Verliet mijn ziel haersteê
En koos die soetereê
Uw oogh, 't welck door sijn straelen
Mijn ziel my quam onthalen.)
Wel schoone Son!
Ick laet u dan mijn zieltjen houwen:
Maer 'k bid u, gon
My, op uw goetheyd te betrouwen:
En handelt het niet wreet,
't Geen ghy soo te roven weet:
Of so ick vernoeght sal leven,
Wilt my weer het uwe geven.
|
|