Afrikaense Thalia

[p. 67]

Op het vereeren van een Kermis-Haentje aen Juffr. N.B.

ISt dan omje vinger-hoedt,
En om datje niet kunt naejen,
Datje soo moet leggen grayen,
En my staedigh quellen moet?

Segh, wie dat hetje gedaen het

Datje my gedurigh moeyt?
Of ist dat je hen niet broeyt,
Om dat hy geen Kermis haen het?

Ja voorseker dat sal 't sijn,

'k Loof oock dat dat arme biesje,
Mager is gelijck een giesjen,
Nouw het sonder man moet sijn?

Och! 'k heb seper medelyen,

Met dat arm verlaete beest:
Want ick ben beloo bevreest,
Dat 't van rouw sigh doot sel schreyen.

'k Send u daerom hier een haen,

Om nu hem, en uw te paeyen,
En op dat jy op sijn krajen,
's Morgens wat eer op souwd staen.

'k Send uw vinger-hoed oock mede

't Welck ick noch niet had gedaen
By aldien dees Kermis-Haen
Daer niet langh had om gebeden.

'k Denck jy bent nu wel te vreên.

Daerom doe ick niet als hopen
Dat je m' oock wat moeys sult koopen
Als je na de markt gaet treên.

't Is toch alle daegh geen Kormis,

En in d'heele Werreld siet,
Isser sulcken Kormis niet;
Die soo heerlijck in sijn Form is.