|
| |
| |
| |
Vervolgh van de Afrikaense Thalia of geurige zang-godin,
Bestaende in eenige mengeldichten, Lietjes, en Brieven.
Minne-strijt,
Tusschen Moeder, en Dochter, om de Posessie van mijn Hart.
HElaes hoe is mijn hert in pijn!
Tot wien van tween sal ick my keeren!
Een Moeder met haer Dochterlijn
Die willen beyd daer in logeeren,
En'k weet niet wien 'k sal gunstigh sijn;
Mijn harte deurje staet vast aen,
En hoe schoon dat sy beyde praten,
Een van haer tween sal moeten gaen,
Want soo 'k haer beyden in souw laeten,
'k Soud vreesen Bloet-schand te begaen;
Des dient hier ernstigh overleyt,
Wie dat ick van dees twee moet kiesen,
Want elck heeft sijn bevalligheyd,
Dies om dees plaets niet te verliesen,
| |
| |
Genoegsaem tot haer voordeel pleydt:
Des Moeders oogen schoon van schijn
Die souden my het Hert ontsluyten:
Soo's Dochters Lipjes als Robyn
Met kracht haer daer niet hielden buyten,
Mits niet van soo veel macht mach sijn;
't Is waer, de aengename kin
Des Moeders, roept seer tot haer voordeel,
Maer's Dochters lockjes, daer de min
Sijn macht in toont, herropen 't oordeel,
En seggen, laet de Dochter in;
Maer dees haer voorhooft al te breedt,
Doet my 't weer met de Moeder houwen,
Vermits 't noch van geen rimpels weet,
Doch als 'k weer gae haer Neus aenschouwen,
So wort my dese keur weer leet;
Voorts waer dat mijn gesicht sich set,
't Zy op de Oud', of op de Jonge,
't Zy op hun wesen, gangh, en tret,
Ick vind my steeds met vrees besprongen,
Die my een vaste keur belet.
Heeft d'Oude Vrouw schier Veertigh Jaer,
Haer Dochter heeft'er noch geen Sestien:
Dat jonge goet steeckt vol gevaer
En doen my haer gelijck de Pest vlien
Dus valt my 't kiesen bijsterswaer:
Doch soo 'k de jeugt vrees van den een.
Ick haet weer d' Ouderdom van d' ander,
So dat 'k in dees onsekerheen,
Weer 't elckensin mijn keur verander,
En weet niet wie 'k sal in doen treen:
Oock dunckt my dat ick voor mijn hart.
Haer met hun beyd al hoor aen 't kijven,
Want elck van hun twist even hart,
En geen van bey wil buyten blijven
Soo dat den een den ander tart:
'k Vrees, 't slaen volght strácksnoch op het Woord,
| |
| |
Want hun gekijf werdt langh hoe bitser.
Soo dat 'k souw vreesen voor een moord,
Indien mijn hert niet van den switser
Versien tot wacht was van de poort:
Dees dient stracks met sijn Hellebaerdt
Haer in 't gekijf van een te scheyden,
Op dat hun bloedt toch wordt gespaerdt:
Oock heb ick vrees van straf te lyden
Indien daer een ter Hellen-vaerdt;
Wel, om soo veel dan als 't kan sijn,
Van mijn kant hun verschil te slissen,
So moet mijn keur wat vaerdigh sijn,
Des (schoon 'k int best misschien sal missen)
Segh ick treet in ghy Docther-lijn
Doch op Conditie, dat een Maendt
U, tot een tijdt van proef sal strecken,
VVant toont ghy u maer wat verwaendt,
Soo sult ghy in die tijdt vertrecken,
VVant siet uw wech is al gebaent:
Doch draeght g' u wel soo blijft ghy vast:
Soo niet, soo sult g'uw plaets verliesen
Op dat uw Moeder wordt mijn gast,
Daerom so packt vry stracks je biesen,
Indienje niet wel op en past.
Dus brack mijn voorsorg haren strijdt
Maer hielt my steets de oogen open,
Vol vrees, dat dit volck mett'er tijdt
Mijn hart noch eensjes af moght lopen
En maecken my mijn selven quyt
En dan was 't werck genoech verbruyt
Des om all' onheyl te Caveeren,
So blijf ick vast by dit besluyt,
Dat die geen die wil revolteren
Terstont het gat sal raken uyt.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd