Heiruiker

[p. 127]

Jan Salomon en Piet Job

Het leven is een schouwtooneel,

de wereld een theater;

elk krijgt zijn rol, elk krijgt zijn deel,

de een vroeger, de ander later...

maar al die rollen zijn niet heel

van één en 't zelfde water...

Jan werd in een verguld paleis

gewonnen en geboren;

sliep in een wiegske van Parijs,

kreeg porcelein teljoren,

en liet hij maar den kleinsten krijsch,

daar kwamen drie doctoren.

Maar Pieter mocht van eerst af aan

in drama medespelen;

hij kreeg een wiegske zonder paan,

[p. 128]

 

at schel van schorsonelen,

 

en kreeg hij melk, hij moest de zaan

 

met zeven broerkes deelen.

 

 

 

Jan met een kroon en wereldbol,

 

zat op een gouden kussen;

 

Piet kreeg van bucht zijn handen vol,

 

en vond hij ondertusschen

 

ook al een uurke blijde lol,

 

't kon vliegen lijk de musschen!...

 

 

 

En viel 't gordijn op Jan zijn werk

 

en Pieter zijn geslommer,

 

zij voeren beiden naar de kerk

 

en... naar den diepen lommer...

 

Jan werd begraven met een zerk

 

en Pieter met een nommer.

- ‘Wie belt daar’ - en Sint-Petrus stiet

de deur eens op een spleetje.

- ‘'ne Vorst!’ - riep Jan. - ‘'nen Duts!’ - zei Piet. -

Sint-Petrus: ‘Wacht een beetje!...

Zegt, jongens!... Titels tellen niet!...

Alleen uw zielen!... weet-je?’ -