Heiruiker

[p. 70]

Hei-liefde

In het hartje van de hei

huist een pover paarke,

dood versleten allebei,

moeierken en vaarke.

Maar in 't groene mastebosch
zingt de vinke luid en los:

zoewiet, zoewiet, zoewiet.

Een hutteke: twee zielekes

zitten hier te samen. Amen.

In den schaamlen, scheeven stal

loeit hun koeike Blare,

en zijn dunne ribben al

steken door zijn haren.

Maar in 't groene mastebosch
zingt de vinke luid en los:

zoewiet, zoewiet, zoewiet.

Een koeike dat twee zielekes

leven laat te samen. Amen.

[p. 71]

 

Voor hun kleinen appetijt

 

op de manke tafel,

 

staat een steenen bord bereid

 

met pattatenkafel.

 

Maar in 't groene mastebosch

 

zingt de vinke luid en los:

 

zoewiet, zoewiet, zoewiet.

 

Een bordeke: twee zielekes

 

eten 'r uit te samen. Amen.

 

 

 

Tusschen haard en oude kas

 

staat de beddestede,

 

met 'n harde stroomatras

 

voor hun stijve leden.

 

Maar in 't groene mastebosch

 

zingt de vinke luid en los:

 

zoewiet, zoewiet, zoewiet.

 

Een beddeke: twee zielekes

 

zeulen hier te samen. Amen.

 

 

 

Komt de dood eens door de hei

 

op haar wiel gereden,

 

neemt ze zeker allebei

 

de oude boerkes mede.

 

Maar in 't groene mastebosch

 

zingt de vinke luid en los:

 

zoewiet, zoewiet, zoewiet.

 

Een kruizeke: twee zielekes

 

wachten hier te zamen. Amen.