|
| |
| |
| |
Hei-Woestijn
Hier ligt de Kempenheide...
zoo wild, zoo woest, zoo wijde, -
en plots... 't vertoovert al!
Zoo 't ginder lag voordezen,
zoo ligt het hier te lezen,
zoo staat het hier geprent!
't Vertoovert al... 't glijdt over
brem wordt pompoeneloover,
't riviertje wordt de Nijl.
| |
| |
Eén pachthoef hier: Egypte,
met rechts een put, en links,
den staatgen, stuurgelipten
en zwaren wachthond: Sfinx.
't Vertoovert al... Die knaap is
die os, die loeit, heet Apis;
die stroomijt: Pyramied...
O 't vette land van Gossen,
'ne Mensch, in deze bosschen,
Ik stap nu door de heide;
't zand brandt mij in den schoen
't zal moeite zijn te mijden
'k Zie bij den lagen hemel
het beestje wordt een kemel;
Ze zit met stroo geladen,
zit boerke Pol Verkade...
neen! Koning Ramses zelf!
'k Ontmoet een zeepverkoopex!
'k ontmoet een ruigen strooper;
ik groet hem: Bedoeien!...
Een man, een beetje verder,
drijft, pastoraal, een geit;
't Is Abram, grijze herder,
die daar zijn kudde weidt.
| |
| |
met één erboven. - 'k peinze:
de vrouwe van den Sjeik...
De reiger in de lisschen,
straks met de duisternissen,
krijgt hij zijn afgods-brood.
Maar schooner dan de grijze
de Kruisberg staat te rijzen, -
En lijk een frissche oaze,
de moede pelgrims azen, -
ginds bloeit de pastorij!
Zoo, tot in 't allerfijnste,
verbeelding zoekt en zint,
of ze in het allerkleinste
Tot alle kleur verkleure,
schuift eeuwen achteruit.
Tot langer niet de heide,
dat wild en woest gezicht,
daar vóór mijn voeten ligt.
't heelal vertooverd heeft, -
vóór mijn verbaasde blikken
heel 't Bijbelsch landschap leeft!...
| |
| |
zoo vlugjes, zoo subtiel...
Daar lichttrilt vóór mijn oogen
Geen hei meer, hei noch heden!
zou oud, zoo ver verleden,
't Is plots een vol herleven,
van eigen daad en streven
nog met zijn blik gebiedt,
zit, handen op de knieën,
vorst Kheops! - en hij ziet,
star, handen op de knieën,
door 't masker van graniet.
de wereld tot uw speelding,
o futslend knutslend kind!
Het frutselt met de wereld;
't vergroot, 't verdiept, 't verzielt
al wat er woelt en werrelt,
al wat er waait en wielt...
Daar zit de kleine kleuter
in 't hoekje van den haard;
't voert oorlog met zijn teuter
| |
| |
En net zooals dat kindje,
zoo speelt dit ander Kindje:
Laat droomers fantazeeren,
en stoort geen kinderspel!...
'k Zie gaan en komen, keeren
ouw menschen, ouw fatsoen...
tot Bijbelsch vizioen!...
Ei zing, o ziel! o Kweel... o!...
Maar plots!... Snort me voorbij
'ne Pastor op 'ne velo...
|
|
Auteursrecht onbekend