Heiruiker

[p. 35]

Een oud Sermoon

'k Herinner mij nog een oud sermoon

van onzen Heere Deken.

Die oude man, die kon wat schoon,

die kon wat heilig preêken!

- ‘Beminde Christnen’, sprak hij zoo,

‘ik moet u rechtuit spreken,

en hoort ge 't ook misschien al noô,

ge kent den ouden Deken. -

“Tentatio diaboli”,

uit Paulus, tiende reke;

en dat wil zeggen: “Waak en zie!

De duivel zit met streken!” -

Ge weet genoeg, zoo veel ge zijt,

'ne mensch heeft veel gebreken;

dat is me nu vóór korten tijd

nog eens te meer gebleken. -

[p. 36]

 

Want, kom ik in de kerke Kier,

 

- ik zeg, 'k zal rechtuit spreken, -

 

het riekt zooals bij een barbier

 

of lijk in de apotheken. -

 

 

 

'k En wete waarlijk, hoe ik peis,

 

wat gij op zak hebt steken;

 

of is 't met fleschkens van Parijs,

 

dat gij u hebt bestreken?

 

 

 

Zoo gij die reuken hebt van doen,

 

voor ziekte of lijfsgebreken,

 

dan zeg ik u met al fatsoen,

 

ge moet den dokter spreken. -

 

 

 

Maar hebt ge 't niet van doen, dan, zie!

 

'k beklaag uw zielsgebreken!

 

Tentatio diaboli!...

 

ge moogt die fleschkens breken!’ -

 

 

 

En na 't sermoen, een juffer zei:

 

- ‘Wat zaagt hij toch, de Deken!...

 

De mensch wordt oud ja... en daarbij,

 

hij heeft nooit kunnen preêken!’ -