Eene liefde in het Zuiden

XLIII.

Stroomt, mijn tranen, als gij smarten

In den wonden boezem heelt,

Als gij aan 't verscheurde harte

Milden balsem lavend deelt.

Maar wanneer gij de oude voren

Scherper, wreeder openrijt,

En de wonde, half genezen,

Bitterder en dieper bijt;

O, houdt op, houdt op te vloeien,

Doet het hart dat zooveel droeg,

Niet in 't zilte nat verschroeien,....

't Heeft reeds bitterheid genoeg.