Eene liefde in het Zuiden

XLII.

De zachtste zefirs die er wuiven
Doen 't poeder van uw geur'ge kuiven,
O zomerbloemen, ras verstuiven,

In dartel spel, -

Doen van de vleug'len die u wiegen,
Het goud- en purperstof vervliegen,

O nachtkapel, -

Doen 't lied van hem die voort moet zwerven,
Al ras verdwijnen, en versterven

Zijn zacht vaarwel, -

[p. 87]

 

Maar ijd'ler dan die vedeltonen

 

Of 't stof van lente's bloesemkronen

 

Of 't goud dat vlindervleug'len toonen

 

En minder trouw,

 

Bleek mij de liefde die kon wonen

 

In 't hart der vrouw!