Eene liefde in het Zuiden

XI.

Weet gij het kleine plekje,

Daar ginder in de verte,

In 't midden der Huerta,

Met geurig gras begroeid,

Waar, aan het stille water

De amandelboom, omslingerd

Met kransen eppe en wingerd,

In milden rijkdom bloeit?

Waar zeven populieren

De slanke pluimen wieg'len,

De blanke kruinen spieg'len

In 't diep azuren bad;

[p. 23]

 

Een lijst van korenvelden,

 

Van dicht gevulde halmen,

 

In lichte gulden schalmen

 

Het spieg'lend meer omvat;

 

 

 

Daar kwamen wij te zamen

 

En vleiden daar ons neder,

 

En 'k zeide haar hoe teeder

 

Mijn liefde haar omgaf;

 

En 'k streelde hare wangen

 

En 'k kuste stil haar lokken

 

En 'k streek de wilde vlokken

 

Van 't witte voorhoofd af.