Eene liefde in het Zuiden

[p. 9]

III.

Gered!... 'k Heb haar gered!...

En geen engel des hemels is zalig als ik,
Ook al ware mijn ziel ter belooning gezet,

Voor dezen oogenblik.

Haar boezem klopt... zij leeft!

Schoon haar oog nog niet opgaat voor 't daglicht in 't rond
Schoon geen blosje haar wang nog verlevendigd heeft,

Toch trilt haar bleeke mond.

Mijn God!.., wat is zij schoon....

Als een marm'ren Madonna is 't bleeke gelaat,
Als een heiligenbeeld op welks sneeuwwitte koon

‘Aanbid!’ geschreven staat....