De zoon van Ouwe Klare

[p. 80]

Broolk

‘Hallo, geachte heer. Hallo, geachte heer. Ben u daar? Ben u daar, geachte heer,’ het was een zware bassende stem die deze tekst afgaf.

‘Zeker,’ riep ik. ‘Hier ben ik. Ik hoor u. Heeft u niet vergeten het handeltje over te halen of een dubbeltje te storten?’ Maar het hielp niet en zijn ‘geachte heer’ bleef diep en donker in mijn oorschelp ruisen. Ik wilde net ophangen toen er wat gebonk weerklonk en de stem, met dezelfde diepe intonatie zei: ‘Waarachtig, wat wonder. Ik versta u.’

‘U had er wel moeite mee,’ zei ik.

‘Het apparaat zat voor mijn verkeerde oor,’ zei hij. ‘Dat komt omdat ik het apparaat in mijn goeie hand had. Mijn goeie hand zit aan de kant van mijn verkeerde oor. De ouderdom komt met gebreken, wat wonder. Hoe maakt u het?’

‘Uitstekend,’ zei ik.

‘Mijn naam, om aan te vangen, is Broolk. Broolk met een B aan het begin. Broolk heeft getracht u aan het apparaat te krijgen omdat hij wat humor te verkopen heeft. Bent u bereid op een zodanige transactie in te gaan? Een transactie waarbij u geld overmaakt aan Broolk en waardoor u automatisch kunt beschikken over de kracht van humor van Broolk!’

‘Dat hangt van de humor af, natuurlijk,’ zei ik, ‘en van de bedragen die u vraagt.’

‘Ach... de bedragen! Gaat het Broolk om de centen? Kan Broolk meer dan één pruim achter de kiezen hebben? Broolk geeft alleen zijn humor niet voor niks weg. Maar Broolk is in voor elke samenwerking. Broolk zoekt een artiest om achter te staan, dat is het.’

‘Juist,’ zei ik. ‘En wat voor humor heeft u dan?’

[p. 81]

‘Geen zorg,’ zei hij. ‘Wat kan er gebeuren? U moet morgen optreden voor de eersteklas hengelvereniging Hoorn te Hoorn. U denkt: ik heb geen humor genoeg. Wat wonder: ik bel met Broolk. Laten we zeggen, u belt met mij. Ik zeg dan: jongen, wees niet bevreesd, hier volgt wat je moet zeggen. Ga voor het gordijn en zeg: ‘mijn moeder was lid van de sdap.’ Dat laat u even hangen, en de mensen vragen zich af, wat betekent dat, wat wonder. Dan zegt u: ‘Mijn moeder was lid van de Sexueel Democratische Arbeiders Partij.’ Er zullen er zijn die daar om lachen, anderen daarentegen vragen zich af waar u heen wilt. Dan zegt u, droog en vooral langs de neus weg: ‘zij was werkend lidmaat.’ Voelt u? Meer niet, u moet daarna de zaal de gelegenheid geven zelf het verband te leggen tussen werkend lidmaat en arbeiderspartij. Goeie grap, wat wonder. En zo verder natuurlijk.’

‘Hoe verder?’

‘Nee, nee, meneertje. Niet proberen de verdere geheimen van Broolk te ontsluieren. Dat kost duiten! Vertelt u Broolk eens: werkt u met een pokerface of zonder?’

‘Ik weet het niet,’ zei ik. ‘Zonder, geloof ik.’

‘Dat is het beste,’ zei hij, diep intonerend. ‘Broolk gelooft niet in de pokerface. Broolk heeft dat zelf te vaak gedaan. Broolk is begaafd in kaarten. Broolk kan als de beste miezemausen, rikken, toepen en ramzalmen. Honderden hebben zich afgevraagd wat er achter het pokerface van Broolk verscholen zat. En Broolk alleen weet dat er geen ene fluit achter zat: Broolk zat daar en miezemausde. Broolk gelooft dus niet in de pokerface. Als Broolk in de pokerface geloofde meldde hij zich vanavond nog aan bij Brandpunt. Goedenavond, dit was Brandpunt. Goedenavond, hier sprak Broolk. Ik hoop dat u alleen al aan mijn stem kunt horen dat ik de pokerface beheers tot in de derde graad van perfectie.’

‘Hoe zit het met de actuele grappen?’ vroeg ik.

[p. 82]

‘Bel Broolk,’ zei hij, ‘ik lever ze. Prins Bernhard is na zijn vakantie met een snor verschenen. Met Prins Bernhard zit het snor. Dat is alleen nog maar de aanloop. U zegt: er zijn nog meer snorren in de politiek. Dan komt er verwachting in de zaal. U zegt: Hoessein heeft ook een snor. Nog meer verwachting. Hier en daar wordt reeds gegiecheld. Wat wonder. Dan komt u met Broolks onbetaalbare wiets: maar hét zit niét snór met Hoessein! Voelt u?’

Er viel een stilte aan zijn kant, er was een beetje gebonk. ‘Hallo,’ kwam toen zijn stem weer, ‘lachte u?’

‘Zeker,’ zei ik, ‘ik heb heel even gelachen.’

‘Excuus dat ik het miste,’ zei hij, ‘het apparaat viel uit mijn verkeerde hand. Die zit aan de kant van mijn goeie oor.’

‘Heeft u nog meer actuele grappen,’ riep ik.

‘Tja,’ zei hij. ‘Ik zou ze natuurlijk eerst moeten bedenken. Ik schud ze ook niet zonder meer uit mijn mouw, wat wonder. Toen Broolk die van Hoessein bedacht is hij niet meteen verder gegaan. Ik dacht laat ik eerst even de markt verkennen. Wat zal ik voor niks grappen zitten verzinnen? Is Broolk soms gek?’

‘Ik weet het niet,’ zei ik. ‘U moet toch zeker veertig grappen hebben voor een klein kwartier amusement.’

‘Veertig grappen voor een kwartier?’

Hij herhaalde het langzaam, er volgde weer het bekende gebonk van de hoorn.

‘Hallo, geachte heer. Ben u daar nog? Heeft Broolk u het nummer gegeven waarop u hem kunt bereiken?’

‘Nee, dat heeft u nog niet gedaan,’ zei ik.

‘Dan zal Broolk er eerst nog eens over nadenken of hij dat wel zal doen,’ zei hij. En daarna ging het gebonk over in toettoettoet.