Stukjes in de kraag

[p. 122]

Alleen voor fans

Toen Bƒnd bijkwam, liep het laatste zeewater onder hem vandaan. Het kruisnet had hem via de katapult vanuit de baai hier op de marmeren vloer van de patio gesmakt. Het eerste wat hij rook was zijn eigen bloed met de speciale 16-chromosomige rode bloedlichaampjes.

Zijn spieren herstelden onderwijl hun formatie. Bƒnd voelde dat het vlees van zijn linkerdijbeen tot op het bot verdwenen was in het gevecht met de twaalf getrainde krokodillen van Piranha. De tanden van de grootste stonden nog in zijn schouder. Hij trok ze er ruw uit en de krokodilletanden kletterden op de marmeren vloer.

‘Meneer Bƒnd is iets beschadigd,’ zei een stem. Het was Piranha, omringd door een aantal Bulgaren en nog viezere Kanaken met machinepistolen. Op zijn schouder zat zijn lievelings-kaalnekgier. Naast hem stond Lovlylenie, zeer rank en bevallig in een vleeskleurige bikini, die alleen opviel omdat dat de enige plaatsen waren waar ze geen kippevel had.

J7mes vloekte binnensmonds. Vannacht had hij haar nog in zijn sterke armen gehouden en bezeten. Het was geweldig geweest, al waren ze boven in een palmboom. En had ze hem nu al verraden, zodat Piranha zijn krokodillen op hem af had kunnen sturen?

‘Meneer Bƒnd is sterk verzwakt,’ zei Piranha raspend, ‘breng hem iets te drinken.’ ‘Het glas aanwrijven met wat ijs,’ zei J7mes, ‘dan tweederde rum-Goslings White Reap, ouder dan vier jaar - en eenderde methylalcohol, met een schijfje sinaasappel. Verder geen ijs.’ Terwijl de drank gemixt werd keek hij naar Lovlylenie. W, zijn chef, had gelijk als hij zich steeds geprikkelder toonde

[p. 123]

over Bƒnds bijna niet meer te stuiten veroveringsdrang. En bij de recente overval op het Tehuis voor Onbehuwde Mannen, waar Thunderball zich verborgen hield, had W hem zelfs verboden een vrouw mee te nemen bij de overval.

‘Misschien wil meneer Bƒnd zich nu wat opknappen,’ zei Piranha, opnieuw raspend, ‘dan zal ik hem daarna de eer aandoen van een duel.’ Er kwam hoop in J7mes' hart. Piranha grinnikte kort: ‘Een Caraibisch duel.’ J7mes' hart zonk in zijn schoenen, de sterke Molairs, die vol stonden met krokodillebloed.

Het duel

Op zijn verzoek had Bƒnd zijn eigen Beretta .22 terug gekregen. Piranha, die tegenover hem stond, had zich met een Wesson and Thorpe .82 gewapend. J7mes zag er van af daartegen te protesteren, al zou dat wapen gaten maken als om buizen door te leggen.

‘Dit duel is uit bewondering,’ zei Piranha, wederom raspend, ‘omdat u 's werelds grootste geheime agent bent. Ik heb al uw boekjes gelezen. Maar dit duel zal ik winnen. En mijn Bulgaren letten op uw bewegingen. Zij zijn zeer stom en inferieur, net als alle Chinezen en Japanners, maar zij schieten erg vlug.’ Hij glimlachte terwijl hij eraan toevoegde: ‘U laat uiteraard uit beleefdheid aan uw gastheer steeds het eerste schot.’

Piranha hief zijn pistool en lachte ijselijk. ‘Het linkeroor,’ zei hij. Bƒnd hoorde de knal nauwelijks, want de kogel had zijn linkeroor feilloos meegenomen.

Nu mikte Bƒnd. Zijn kogel ketste af. Piranha had natuurlijk een stalen kunstoor, flitste het door J7mes' brein. Wat een gruwelijk plan - maar Bƒnd wist nu dat de grote organisator voor één keer buiten de waard had ge-

[p. 124]

rekend. Piranha's platina gebit schitterde, toen hij zei: ‘Het tweede schot! De rechterheup.’ De man had een zilveren rechterheup, overwoog Bƒnd en verbeet de kogel die in zijn heup drong. Hij schoot lusteloos terug. Nu kwam het: ‘Ik groet u zeer,’ zei Piranha, grinnikend raspend, ‘het hart.’ Die goeie Twilight, dacht James, toen hij de kogel voelde binnendringen. Hij dacht aan zijn oude vriend Commander Twilight, m.d., o.e.b., r.u.n., d.a.x., die in zijn vrije tijd medische karweitjes opknapte voor de Service en Bƒnds flexibele kunsthart had gemaakt uit Groenlandse harsen.

J7mes haalde diep adem en vuurde. Piranha uitte een kreet en zakte in elkaar. De kaalnekgier zat toch al op zijn schouder.

‘Hij had mij onder hypnose, J7mes,’ snikte Lovlylenie.

Hij trok haar naar zich toe.

W zelf

Na nauwelijks een week met Lovlylenie verlangde Bƒnd weer naar iets anders en nu liep hij bij de Service naar binnen. Het bordje op de deur vermeldde nog steeds ‘Internationale Export Firma.’ Hij nam automatisch de rechterlift (de linker was alleen een koker, waarin de niets vermoedende bezoekers gestort werden, die binnen liepen omdat ze iets te exporteren hadden).

‘W verwacht je,’ zei miss MoneypAnnie, die net weer iets aan haar jarretelmachine moest repareren.

J7mes betrad de kamer van zijn chef. ‘Well done,’ zei W, terwijl hij het dossier-Piranha in een hoek wierp. ‘Moest dat, die week met Lovlylenie?’, barstte hij toen uit, tranen in zijn stem. Bƒnd haalde de schouders op, er viel een krokodilletand op de grond. ‘Kom zaterdag-

[p. 125]

avond in mijn flat,’ zei W onvast, ‘dan praten we er nog eens over.’

Er kwam een onrustig gevoel in Bƒnd op. Bij zijn chef thuis? Wat was er? Toen zag hij dat W huilde, er begon aan diens gezicht iets af te zakken. W maakte een wanhoopsgebaar en trok toen een masker van zijn gezicht. De stoppelbaard en de Schotse zeemanswangen maakten plaats voor het bleke gezicht van een wat oudere vrouw. Ze trok ook haar grijze pruikje af.

‘J7mes,’ zei ze snikkend, ‘ik ben het, Mary Goodmorning, je buurmeisje. Ik ben al veertig jaar verliefd op je, maar je zag me nooit omdat ik zo lelijk was. Ik solliciteerde bij de Secret Service om bij jou te zijn, als boekhouder. Door mijn uitstekende opleiding werd ik algauw chef.’ J7mes herinnerde zich het pukkelige meisje, dat niets anders had dan tienen voor boekhouden. Ze was nu zijn chef. Hij begreep dat hij niets anders kon doen dan toegeven. Wat zouden de Russen, Smersh, de Chinezen, Schwosj, Spectre, Smurz, kortom al zijn vijanden lachen als zij dit geheim van de dienst zouden ontdekken.

Hij sprong over het bureau en drukte haar tegen zich aan. Ze droeg een 007-onderjurk zag hij, terwijl hij haar kuste. Ze gleden beiden op de grond, met zijn linkerhand zocht J7mes het masker en schoof het weer op zijn plaats. Hij stootte met zijn pink met de gouden ring van Mssr. Can & Sons uit Wimpole Street het bureau om, om ruimte te maken.