Heksen huilen niet of De oranje pyjama

[p. 5]

Voorwoord

Hoewel ik het altijd buitengewoon kinderachtig vind als een verhaal begint met de mededeling dat degene die op de titelpagina als schrijver staat vermeld het manuscript heeft gevonden onder een matras of op een andere toevallige wijze in het bezit ervan is geraakt, betekent dit niet dat ik, nu mijzelf werkelijk zoiets is overkomen, dit feit zou willen verdoezelen. En het is ook niet onder mijn naam dat ik deze geschiedenis publiceer, die ik heb samengesteld uit de manuscripten mij toegezonden door mijn vriend Isaak, die enige jaren geleden uit de hoofdstad is teruggekeerd naar zijn landelijke geboorteplaats.

Als toelichting had hij het volgende eraan toegevoegd:

‘Het Provinciale Tijdschrift is opgeheven; zoals destijds De Nieuwe Week, De Fluit, Boer en Kerk, en nog enkele periodieken zijn opgeheven, kort nadat men de misstap beging mijn medewerking te aanvaarden. Ik heb nu besloten de schrijverij eraan te geven. Ik ga misschien een kruidenierswinkeltje overnemen van een oude tante of wat zwerven door Europa met mijn gitaar. In elk geval zal ik je die honderdvijftig gulden niet kunnen teruggeven. Je zult genoegen moeten nemen met bijgaande manuscripten. Je doet er maar mee wat je wilt. Het zijn wat populair-wetenschappelijke artikeltjes, o.a. over heksenprocessen e.d., die ik klaar had liggen voor Het Provinciale Tijdschrift, en een vervolgverhaal dat geweigerd is door een damesblad. Waarom begrijp ik niet, het is een echte liefdesgeschiedenis: een wat nerveuze steedse jongeman vindt het geluk in de armen van een ongecompliceerde dorpsschone. Ik heb er zelfs een scène ingebracht, waarin zij op de

[p. 6]

pyjama, die ook in de titel voorkomt, een versiering borduurt volgens een patroon uit het damesblad, maar het heeft niet mogen baten.

Enfin, het is nu aan jou om er geld voor te maken. Een ontwerp voor een cryptogram heb ik er nog als toegift bijgedaan. Succes.

P.S. Misschien kun je het een en ander combineren.’

Er volgde een montageschema, dat ik grotendeels gevolgd heb.

‘Het verband tussen de documenten betreffende de heksenprocessen en de rest zou je erin kunnen brengen door de woorden broer en zuster in hoofdletters te laten drukken, zoals ze dat in bijbels doen met het woord HEERE.’

Dit vond ik te gek en ik heb het niet gedaan.

‘Voor een damesblad is dit alles dan helemaal ongeschikt geworden. Je kunt dus gerust om een grotere levensechtheid te verkrijgen zijn gespierde mannelijke tors vervangen door zijn vervette bovenlichaam en haar golvende zijig zachte haar door slordig loshangende, enigszins vettige slierten. Maar van haar kleine voeten en mooie enkels blijf je af, anders verbrand ik de hele zaak liever.’

Dit was dan het met een plotselinge, merkwaardige emotionaliteit geladen einde van de brief, die u de wijze van ontstaan van dit werkje voldoende duidelijk zal hebben gemaakt.