De werksters van halfvijf en andere gelijkenissen

[p. 58]

[p. 59]

De onderbazen

Dit is geen vrolijk verhaal. Toen Jezus dit verhaal verteld had, is er eigenlijk met hem net zoiets gebeurd als met de jongens uit dit verhaal. Het lijkt niet op een verhaal dat goed afloopt. Je zou het zo kunnen vertellen.

Er was eens een hele rijke man. Hij was rijk geworden door hard werken. Hij was begonnen met een kleine kruidenierswinkel en die winkel had hij steeds groter en mooier kunnen maken.

Daarna was hij in een andere stad nog zo'n winkeltje begonnen en dat ging ook goed en daarna nog een in weer een andere stad en zo verder. Zo was hij de baas over allerlei winkels in het land en in iedere winkel had hij gezorgd voor een onderbaas, een chef, die alles zo goed mogelijk moest doen als hij er niet was. Hij was zelf vaak ver weg, op reis in het buitenland. Zo stuurde die man eens een van zijn mensen naar die oudste winkel, om te kijken of alles goed ging en het geld af te rekenen. Maar hij werd door de onderbaas helemaal niet vriendelijk ontvangen. ‘Wat kom je hier doen?’ zei die, ‘ik heb met jou niets te maken. Ik kan het alleen wel af en geld krijg je helemaal niet. Vooruit, de deur uit’.

Nou was het helemaal niet zo dat het allemaal zo goed ging in die winkel. Ja, er werd wel goed verkocht, maar de bedienden en de knechtjes verdienden te weinig en ze werden nog vaak uitgescholden ook door die bazige onderbaas. Die man uit het buitenland had daar wel van gehoord en wilde er meer van weten nu een van zijn mensen zo kwaad was weggestuurd, dus hij stuurde er voor de tweede keer iemand op af, maar die

[p. 60]

kreeg ook de ergste scheldwoorden te horen, ze wilden hem slaan en tenslotte zetten ze hem gewoon op straat en smeten de voordeur achter hem dicht.

De man uit het buitenland stuurde toen voor de derde keer iemand, maar niet zo maar iemand; hij stuurde zijn eigen zoon die hem later zou opvolgen in de zaak, hij dacht: ‘Met mijn zoon zullen zij wel anders omgaan’.

Maar dat was niet zo, het werd alleen nog maar erger. De onderbaas zei, zodra hij die zoon zag komen: ‘Zo jij wordt dus de baas over mij als de oude er niet meer is, ik heb met jou niets te maken. Ik wou dat je er niet was, dan kon ik zelf de zaak van je vader overnemen’.

‘Die winkel hier, riep die zoon, is niet voor jou. Hij is er voor alle mensen die hier werken, en voor de mensen die hier komen’.

‘Nou is het genoeg’ riep de onderbaas en sloeg die jongen neer met een ijzeren staaf.

[p. 61]

Hij sleepte hem naar buiten; hij ging door met trappen en slaan en liet hem in de goot liggen.

Verder vertel ik het niet. Het lijkt erop dat het verhaal slecht afloopt.

Maar toch is er nog meer gebeurd. Sinds die dag, geloof ik, zullen de knechtjes in de winkel niet meer zo bang voor die onderbaas zijn, want ze wisten nu dat de man in het buitenland ook niets van zo 'n onderbaas moest hebben, en dat zij eigenlijk veel belangrijker waren dan zo 'n onderbaas. Eigenlijk had die zoon gewonnen.

En toen Jezus zo'n verhaal verteld had wisten de mensen ook dat hun God niet dat soort bazen, meesters en heersers die denken dat ze alles voor het zeggen hebben, nodig heeft.